நீதியின் பெண் குரல்: அதிகாரத்துக்கு அடிபணியாத அருந்ததி ராய்

-மாலதி மைத்ரி

1990இல் இந்தியன் பனோரமாவின் மூன்று நாள் திரைப்பட விழா செப்டம்பர் மாதம் புதுச்சேரியில் நடந்தது. அதில் ஒரு படம் ஆனியும் அவள் நண்பர்களும் (In which Annie gives it those ones) என்று என் நினைவில் பதிந்திருந்தது. தில்லியில் கட்டடக்கலை பயிலும் மாணவர்களைப் பற்றிய கதை. ஒரு பிரெஞ்ச் திரைப் படம் மாதிரியான கதை நிகழ்வும் சம்பவங்களுமாக, படம் இந்தியத் திரைப்படங்களிலிருந்து மிக வித்தியாசமாக இருந்தது. அதில் ஆனியாக நடித்த பெண்ணின் ஆளுமையிலிருந்து நான் விடுபடவே இல்லை. தலை நகரில் மாறிவரும் இந்திய இளைஞர்களின் வாழ்க்கையைப் படம் பிடித்திருந்தனர். மாணவர்கள் ஒன்றாகச் சேர்ந்து கார் ஷெட் ஒன்றில் தங்கி வாழ்க்கையைப் பகிர்ந்துகொள்வதும் அவர்களின் கனவுகளும்தான் கதை. படம் முடிவில் இந்த நண்பர்கள் யார் யார் என்னவாக ஆகப்போகிறார்கள் என்ற பட்டியல் வரும். இளைஞன் ஒருவன் தான் இந்தியாவில் மிகப் பெரிய நடிகனாவேன் என்பான் (ஷாருக்கான்). ஆனியாக நடித்த பெண் தான் நாவல் எழுதிக்கொண்டிருப்பதாகக் குறிப்பிடுவாள்.

ஏழாண்டுகள் கழித்து 1997இல் பல பத்திரிகைகளில் ஆனியின் புகைப்படத்தைப் புக்கர் விருது பெற்ற நாவலாசிரியர் அருந்ததிராயாகப் பார்த்தபோது இன்ப அதிர்ச்சியாக இருந்தது. சில ஆண்டுகள் கழித்துக் கால்வாசி படத்திலிருந்து படத்தின் பெயர் தெரியாமலே தூர்தர்ஸனைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். அந்தப் படத்தில் (மேசே சாகிப்) கேமிராவைப் பார்த்துக் கூச்சத்துடன் நடித்த ஆதிவாசிப் பெண்ணாக அருந்ததி இருந்தார். பிரிட்டிஷ் காலத்தில் மேற்கு வங்காளத்தில் மிகக் கடுமையான மலைப்பகுதியில் சாலை போடும் இந்தியப் பொறியாளரைப் பற்றிய படமது. கட்டடக்கலைஞர், பொறியாளர், நடிகை, திரைக்கதை ஆசிரியர், எழுத்தாளர், அரசியல் விமர்சகர், சமூகப் போராளி எனத் தனது பன்முகத் திறன் படைத்த ஆளுமையால் மனித உரிமை ஆர்வலர்களின் நேசத்துக்கு உரியவரானார் அருந்ததி. தன் அறிவாலும் திறமையாலும் புகழாலும் சர்வதேச ஊடகவெளியை மக்களுக்காகப் பயன்படுத்திக்கொள்ளும் சரியான திட்டமிடலால் அறிவுலகத்தினரைத் திகைப்பிலாழ்த்தினார். மக்கள் பிரச்சினைகள் குறித்துக் குரலெழுப்பித் தொல்லை தருபவரென அரசியல்வாதிகளைப் புலம்பவைத்தார்.

பிரேம் 2001இல் பிரான்ஸ் சென்றிருந்தபோது அங்கு பிரெஞ்ச், ஜெர்மன் புத்தகக் கடைகளில் அருந்ததி ராயின் பெரிய புகைப்படங்களின் கீழ் அவரது புத்தகங்கள் விற்கப்படுவதாகப் பெருமையுடன் குறிப்பிட்டார். தில்லியில் 2006 பிப்ரவரியில் ‘தெற்காசியாவில் சுதந்திரமான பேச்சு’க்கான கருத்தரங்கில் கலந்துகொள்ளச் சென்றபோது என் அமர்வின் தலைவராக அருந்ததி ராய் வந்தமர்ந்தார். அதுவரை மாற்றியமைக்கப்பட்ட நிகழ்ச்சி நிரல் எனக்குத் தெரியாது. அப்போது அவர் ஆற்றிய நீண்ட உரையில் காஷ்மீர் பிரச்சினை முக்கியச் செய்தியாக இருந்தது. அதை முன்வைத்து அந்த வருடம் ஜனவரியில் தனக்களிக்கப்பட்ட சாகித்திய அகாதமி விருதை மறுத்ததற்கான விளக்கங்களையும் கொடுத்தார். அமெரிக்காவின் வியட்நாம் ஆக்கிரமிப்புப் போரைக் கண்டித்தும் பிரான்ஸின் அல்ஜீரியர்மீதான தாக்குதல்களைக் கண்டித்தும் தனக்களிக்கப்பட்ட நோபல் பரிசை நிராகரித்திருந்த ழான் பால் சார்த்தர் என் நினைவுக்கு வந்தார். தமிழ்நாட்டு இலக்கியவாதிகள் விருதுக்காகவும் சில அனுகூலங்களுக்காகவும் அரசியல்வாதிகளின், அதிகாரிகளின் கழிவறைகளைச் சுத்தம் செய்யப் போட்டியிட்டுக்கொண்டிருக்கும் நிலையும் நினைவுக்கு வந்தது.

அருந்ததி தனது காஷ்மீர் கள ஆய்வுகள் குறித்தும் கேரள முத்தங்கா ஆதிவாசிகள் போராட்டம், சர்தார் சரோவர் அணைகட்டுத் திட்டங்கள் குறித்தும் விரிவாகப் பேசினார். அந்தக் கருத்தரங்கில் இலங்கைத் திரைப்பட இயக்குநர்கள் பிரசன்ன வித்தனகே, ஜெயசூர்யாவின் திரைப்படங்களின் திரையிடல்களுக்குப் பிறகு இலங்கை இனப்போர் குறித்து விவாதிக்கப் பட்டாலும் அது அந்நிய நாட்டின் பிரச்சினை என்னும் தளத்திலேயே விவாதங்கள் முடிந்தன. கருத்தரங்கம் முடிந்த கடைசி நாளன்று ஆவணப்பட இயக்குநர் சபா திவான் தனது வீட்டுக்கு இரவு விருந்துக்கு அழைத்திருந்தார். நானும் பிரேமும் சென்றிருந்தோம். அருந்ததியும் வந்திருந்தார். நடு இரவு கடந்தும் நேரம்போவது தெரியாமல் அவரது நாவல், திரைப்படங்கள் குறித்துப் பேசிக் கொண்டிருந்தோம். தமிழில் அவரது நாவல் வெளியாகுமென அறிவிக்கப்பட்ட நிலையில் ஏன் வெளிவரவில்லையென விசாரித்தேன். ‘என் தமிழக நண்பர் அந்தப் பதிப்பாளர் மாற்று அரசியல் சார்பானவர் அல்ல எனச் சொன்னார், அதனால் நிறுத்தி விட்டேன்’ என்றார். அருந்ததியின் The God of Small Things

நாவல் தமிழைத் தவிர இதுவரை 40க்கும் மேற் பட்ட மொழிகளில் வெளிவந்திருப்பதாகவும் குறிப்பிட்டார்.

அவர் தொடர்ந்து இந்திய மற்றும் பன்னாட்டு ஊடகங்களில் தலைப்புச் செய்தியாக வந்துகொண்டிருந்தார். அவரது புத்தகங்களுக்குக் கிடைத்த ராயல்டியை நர்மதா பச்சா அந்தோலனுக்கு அளித்திருந்தார். இந்தச் சமயத்தில் அருந்ததிமீது குஜராத் அரசியல்வாதிகளும் மலையாள எழுத்தாளர்கள் சிலரும் வதந்தி ஒன்றைப் பரப்பிக்கொண்டிருந்தனர். அருந்ததியின் கணவருக்கு நர்மதா பள்ளத்தாக்கில் பண்ணை வீடு இருப்பதாகவும் அதைப் பாதுகாக்கத் தான் மக்களுக்கான மிகப் பெரிய இந்த வளர்ச்சித் திட்டத்தை எதிர்க்கிறார் என்பதுதான் அது. வதந்திகளுக்கு அவர் ஒருபோதும் பதிலளிப்பதில்லை. அவரின் தீவிரச் செயல்பாடுகளை அதற்கான பதிலாக விட்டுவிட்டு நகர்ந்துவிடுகிறார். தனக்குக் கிடைத்த உலகளாவிய அடையாளத்தைச் சரியான துருப்புச்சீட்டாகப் பயன்படுத்தி இந்திய அரசின் மக்கள் விரோத அரசியலை அச்சமில்லாமல் விமர்சித்துக்கொண்டிருந்தார். இந்திய ராணுவத்தை விமர்சித்ததற்காக 2002இல் சுப்ரீம் கோர்ட் அருந்ததிக்கு ஒரு நாள் அடையாளச் சிறைத் தண்டனை அளித்துத் தீர்ப்பு வழங்கியது. சிறைக்குச் சென்று வந்த அருந்ததி ‘இந்தியாவில் வெளியில் வாழ்வதைவிடச் சிறை வாழ்க்கையே மேல்’ என்றார்.

இந்தியத் துணைக் கண்டத்தின் மக்கள் விரோத அரசாட்சி முறையையும் கொள்கைகளையும் வன்முறை அரசியல் கலாச்சாரத்தையும் அதன் எதேச்சதிகாரத்தையும் கண்மூடித்தனமான ஏகாதிபத்திய சார்பையும் விமர்சித்து சில இடதுசாரி இயக்கங்கள், கட்சிகள், குழுக்கள் இந்தியாவில் செயல்பட்டு வந்த நிலையில், அந்த மாற்று அரசியல் பேசும் இயக்கங்களில் பெண்களின் பங்களிப்பும் தலைமையும் வெற்றிடமாக்கப்பட்டுச் சூன்யத்தை நோக்கி உரையாடிக்கொண்டிருந்த நிலையை நாம் அறிவோம். இந்தியாவில் அந்நியக் காலனிய ஆட்சிமாற்றத்திற்குப் பின் ஒரு தலைமுறை அரசியல் வரலாற்றுக் காலத்தில் பேச முடியாத நிலையிலிருந்த பெண்கள் - இந்திய அரசின் கண்மூடித்தனமான தேச வளர்ச்சி என்னும் பெயரில் கொண்டுவரப்பட்ட பெரிய தொழிற்சாலைகளாலும் மகா திட்டங்களாலும் பாதிக்கப்பட்ட - இந்தியாவின் பின்தங்கிய வறுமையில் வாடும் மக்களுக்காக 80களில் தீவிர அரசியல் களத்துக்குள் மக்களின் அடிப்படை வாழ்வாதாரப் பிரச்சினைகளைக் கையிலெடுத்துக்கொண்டு மக்கள் தலைமையில் போராட வந்தனர். இந்திய மக்களின் அடிப்படை வாழ்வாதாரத்தையும் குடியுரிமையையும் பாதுகாக்க வேண்டிய இந்திய நாடாளுமன்றமும் மாநிலச் சட்ட மன்றங்களும் பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் நேரடி முகவர் அலுவலகங்களாகச் செயல்படுவதையும் எழுத்தாளராக இருந்து சமூகப் போராளியாகக் களம் கண்ட மகாஸ்வேதா தேவி, கவிஞராக அறிமுகமாகிச் சமூகப் போராளியான மேதா பட்கர் முதலான இந்தியப் பெண் அரசியல் தலைமைக்கு முன் போராளிகளாகத் தனித்து மக்களுடன் களம் இறங்கினர்.

இவர்கள் அருந்ததிக்கு முன்னோடிகளாக இருந்தாலும் அவர்களுக்கு அருந்ததி மாதிரியான உலகளவிலான பொது ஊடகத் தளம் இல்லை. அருந்ததி தனக்குக் கிடைத்த புகழை மிகச் சரியாகப் பயன்படுத்தி மக்கள் போராட்டங்களையும் அவற்றின் அரசியலையும் பேசி அரக்கிடப்பட்ட ஊடகங்களின் மௌனத்தை உடைத்தார். உலகமயமான தாராளமயமாக்கப்பட்ட பொருளாதாரக் கொள்கை, பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் காலனியப் படையெடுப்பு, வல்லரசுகளின் போர்வெறி, இயற்கைவளக் கொள்ளை, உள்நாட்டுப் போர், ஆதிவாசிகளின் நில மீட்புப் போராட்டங்கள். மனித உரிமைப் போராட்டங்கள். உள்நாட்டில் காவல் துறையினரும் ராணுவத் தினரும் சட்டம் ஒழுங்கு, தேசப் பாதுகாப்பு என்னும் பெயரில் நடத்தும் கண்மூடித்தன மான படுகொலைகள், வன்முறைகள் என மனித விரோத அரசியலின் அனைத்து வகையான கொள்கைகளையும் செயல்களையும் கண்டித்துப் பேசி உலக சமூகத்தின் மனசாட்சியைத் தூண்டும் மிகச் சாதுர்யமான அரசியல் யுத்தியைக் கையாள அவர் பயப்படவில்லை. தற்போது இந்திய மற்றும் உலக வல்லரசுகளின் போர் மேலாதிக்க மக்கள் விரோதச் செயலைத் துணிந்து விமர்சிக்கும் தீவிர அரசியல் போராளியாகவும் போராடும் மக்களுடன் கைகோக்கும் களப்போராளியாகவும் கடந்த பத்தாண்டுகளாக உலகளவில் அடையாளம் பெற்றுள்ளார்.

மாவோயிஸ்டுகளைச் சந்தித்து வந்தபின் அவரின் கருத்துகள் இந்திய அளவில் மிகப் பெரிய சர்ச்சையை உருவாக்கின. மாவோயிஸ்டுகளை ‘ஆயுதத்துடன் போராடும் காந்திகள்’ எனச் சொன்னார். ‘ஆதிவாசிகளின் தலைகளில் துப்பாக்கியை வைத்து இடத்தைக் காலி செய் என்று அரசு சொன்னால் அவர்களிடம் உள்ள வில் அம்புகளுடன் மக்கள் அரசை எதிர்த்துப் போரிடத்தான் செய்வார்கள்’ என்றார். தண்டேவாடா நிகழ்வுக்குப் பிறகு அரசு மாவோயிஸ்டுகளைப் பேச்சுவார்த்தைக்கு அழைத்தது. அதற்கு மாவோயிஸ்டுகள் தரப்பிலிருந்து அருந்ததியைப் பேச அனுமதிக்க வேண்டுமெனக் கோரிக்கை வைக்கப்பட்டது. ஆனால் இதற்கு அருந்ததியே உடன்படவில்லை. தான் பார்வையாளராக வேண்டுமானால் இருப்பதாகவும் மாவோயிஸ்டுகளின் பிரதிநிதியாக வர விரும்பவில்லை என்றும் கூறினார். சில ஆண்டுகளுக்கு முன் ‘பொது மக்களைப் படுகொலை செய்யும் மாவோயிஸ்டுகளை எப்படி ஆதரிக்கிறீர்கள்?’ என்ற கேள்வியைப் பத்திரிகையாளர்கள் எழுப்பியபோது, ‘மாவோயிஸ்டுகளை முழுமையான ஜனநாயகவாதிகளாக நான் பார்க்கவில்லை. சொந்த நாட்டு மக்களையே கொல்லும் இந்தப் பாசிச அரசாங்கத்தை எதிர்த்து ஆதிவாசிகளுக்காகப் போராடுவதால் ஆதரிக்கிறேன். எதிர்காலத்தில் இவர்கள் ஆட்சிக்கு வந்தால் நானே இவர்களின் எதிரியாகக்கூட வாய்ப்புள்ளது’ என்றது இப்போது நினைவு கொள்ளத்தக்கது. இந்த அரசியல் தெளிவு அறிவுஜீவிகளுக்கு விடுதலைப் புலிகள் குறித்து அமையாதது வருத்தமே. தஸ்லீமா நஸ்ரீன் மீதான இஸ்லாமிய அமைப்புகள் விதித்த பாத்வாவையும் ஐதராபாத்தில் தஸ்லீமாமீது தொடுக்கப்பட்ட தாக்குதல்களையும் கடுமையாக விமர்சித்தார். மதச் சிறுபான்மையினர் என்பதற்காக இஸ்லாமியர்களை அருந்ததி கண்மூடித்தனமாக ஆதரிக்கிறார் என்னும் அரசியல் ஆதாயப் பேச்சுகள் அர்த்தமற்றவை.

மேதா பட்கரின் ‘நர்மதா பட்சா அந்தோலனுடன்’ சேர்ந்து சர்தார் சர்ரோவர் அணைக்கட்டு எதிர்ப்புப் போராட்டம் அணுமின் உற்பத்திக்கு எதிர்ப்பு, என்ரான் நீர்மின் திட்டம், மணிப்பூரில் சிறப்புப் பாதுகாப்புப் படையைத் திரும்பப்பெறக் கோரும் மணிப்பூர் மக்கள் போராட்டம், மாவோயிஸ்டுகளின் போராட்டம், ஒரிசா கந்தமால் நிகழ்வு, ஆதிவாதிகளின் நில மீட்புப் போராட்டம், கேரளா முத்தாங்காவிலும் செங்காராவிலும் ஆதிவாசிகளின் நில மீட்புப் போராட்டம், காஷ்மீர் மக்கள் போராட்டம், மேற்கு வங்கம் சிங்கூர், நந்திகிராம் படு கொலைகள், உள்நாட்டு வெடிகுண்டு தாக்குதல்கள், ஈராக் போர், இஸ்ரேல் பாலஸ்தீன ஆக்கிரமிப்பு, ஆப்கான் யுத்தம், இலங்கையில் நடந்த ஈழத் தமிழர்களின் மீதான இன அழிப்புப் போரென இன்று இந்தியாவில், உலகளவில் நடக்கும் போர்களையும் யுத்தங்களையும் எதிர்த்துக் கருத்துகளைப் பரப்புவது, அனைத்து மனித உரிமைப் போராட்டங்களுக்கும் ஆதரவு கொடுப்பது, வேண்டிய இடங்களில் போராட்டங்களில் கலந்துகொள்வது, மேலாதிக்க அரசுகளை விமர் சிக்கத் தயங்காத துணிவுடன் தொடர்ந்து செயல்படுவது, குடிசைப் பகுதி அகற்றப்பட்டு மக்கள் அல்லல்படும்போது அங்கே சென்று நியாயம் கேட்பது, மாற்றுப் பாலினத்தவர்களின் உரிமைக்காகக் குரல் கொடுப்பது இப்படியாகத் தொடர்பவர்தான் அருந்ததி. தற்போது அமெரிக்க அதிபர் ஒபாமா வருகையை ‘யுத்த ஆயுத தளவாடங்கள் விற்க வந்த வியாபாரி ஏன் காஷ்மீர் பற்றி வாய் திறக்கவில்லை’ எனக் கேள்வி எழுப்புகிறார். ஒபாமாவின் வருகையைக் கடுமையாக விமர்சிக்கும் அருந்ததி இந்தியாவுக்கு அவ்வப்போது வந்து விருந்துண்டு நன்கொடை பெற்றுப் போகும் போர்க் குற்றவாளி, தமிழக மீனவர்களைக் கொன்றுகுவிக்கும் சிங்கள இனவெறியன் இலங்கை அதிபர் ராஜபக்சேவின் வருகைக்குக் கண்டனம் தெரிவிக்காதது வருத்தமே.

‘காஷ்மீர் ஒருபோதும் இந்தியாவின் பகுதியாக இருக்க முடியாது’ என்று தில்லி கருத்தரங்கில் பேசிய அருந்ததி, காஷ்மீருக்கு விடுதலை மட்டுமே ஒரே தீர்வெனப் பேசிய ஹுரியத் கட்சித் தலைவர் கிலானி மற்றும் கவிஞர் வரவர ராவ் ஆகியோர்மீது தில்லி கோர்ட்டில் பிஜேபி கட்சியைச் சேர்ந்த அதித்தியா ராஜ் கவுல் என்பவர் தேச விரோதக் குற்றச்சாட் டின் கீழ் வழக்குத் தொடுத்துள்ளார். இதற்கு முதல்நாள் அக்டோபர் 31இல் ஆர். எஸ். எஸ் மகளிர் அமைப்புகளால் அவரது வீடு தாக்கப்பட்டது. ராஜஸ்தானில் ஜெய்ப்பூர் காவல் நிலையத்தில் வழக்கறிஞர் லக்ஷ்மணன் சிங் 124ஏ மேலும் மூன்று பிரிவின் கீழ் அருந்ததி மீது வழக்குத் தொடுக்க 12ஆம் தேதி புகார் கொடுத்துள்ளார். பாலினச் சகிப்பு, சாதிச் சகிப்பு, மதச் சகிப்பு, கருத்துச் சகிப்பின் தடங்கள் தேய்ந்து அழிந்து காணாமல்போன இந்திய தேசத்தில் இது போன்ற தாக்குதல்களை அருந்ததி எதிர்பார்த்திருப்பார் என்றே நம்புகிறேன். கருத்துக்கு உயிரை விலைகேட்கும் அரசுகளின் மத்தியில்தான் நாம் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறோம்.

மணிப்பூரில் நிலைகொண்டுள்ள சிறப்புப் பாதுகாப்புப் படையை ஆளும் காந்திய காங்கிரஸ் அரசு திரும்பப் பெற வேண்டுமென வலியுறுத்தி இரோம் சர்மிளா காந்திய வழியில் உண்ணாவிரதப் போராட்டத்தைக் கடந்த பத்தாண்டுகளாக மேற்கொண்டு வருகிறார். காஷ்மீர் மக்களையும் மாவோயிஸ்டுகளையும் அறவழியில் போராட அறிவுறுத்தும் மனிதாபிமானிகள் மணிப்பூருக்குப் போய் இரோம் சர்மிளா உண்ணாவிரதப் போராட்டத்தில் கலந்துகொண்டு மணிப்பூர் மக்களின் பிரச்சினைக்குத் தீர்வு கண்டுவிட்டு வந்து பிறகு தங்களது அறிவுரை மூட்டைகளை அவிழ்த்துக் கடைபரப்பினால் இடது கம்யூனிஸ்டுகளுக்கு ஓட்டுவங்கி அதிகரிக்கிறதா எனப் பார்க்கலாம்.

உண்மைகளை உரத்தும் தைரியமாகவும் பேசுவதால் வன்முறையைத் தூண்டும் பேச்சாளராகவும் சமூக நல்லிணக்கத்தைச் சீர்குலைக்கும் தேச விரோதியாகவும் அரசியல்வாதிகளின் கண்டனத்துக்கும் தாக்குதல்களுக்கும் உள்ளாகும் அருந்ததி இதையெல்லாம் கண்டு அஞ்சுவதில்லை. தன் வீடு தாக்கப்பட்டதைக் கண்டித்து வெளியிட்ட அறிக்கையில் வன்முறையின் குரூரத்தை வியாபாரமாக்கப் பார்க்கும் ஊடகங்களின் அறம், வணிக நோக்கம், ஊடகங்களுக்கு வன்முறையாளர்களுடனான தொடர்பு ஆகியவற்றைக் கேள்வி கேட்கிறார். டிஆர்பி ரேடிங்கிற்காக வன்முறையின் சாட்சிகளாகவும் வன் முறையைத் தூண்டியும் ஊடகங்கள் செயல்படுவது மிகக் கொடியது. ஊடகங்கள் தங்கள் செய்திகளைப் பரபரப்பாக்கக் கூலிப்பட்டாளங்களை உருவாக்கி நாட்டில் வன்முறையைத் தூண்டுகின்றனவோ என்னும் அச்சமெழுகிறது. குறிப்பாகப் பெண்கள் ஒழுக்கம் சார்ந்த பிரச்சினைகளை மையப்படுத்தித் தாக்குதல்கள் நடத்த ஊடகங்கள் ஊக்குவிப்பது தொடர்ந்து நடந்துகொண்டிருக்கிறது. இந்தியாவின் பாரம்பரியப் பெருமை பேசும் பல மதவாத அமைப்புகள் கூலிப்படைகளாக நடந்துகொள்வது சமீபத்தில் சான்றுகளுடன் விளக்கப்பட்டுள்ளது. இது போன்ற அச்சுறுத்தல்களுக்கும் அவமானங்களுக்கும் நடுவில்தான் அருந்ததி ராய் பெண்ணாகவும் எழுத்தாளராகவும் களப்பணியாளராகவும் மனித உரிமைகள், மக்கள் அரசியல் ஆகியவற்றுக்கான மாற்றுக் கருத்துகளைத் தயங்காமல் பரப்பி வருகிறார். அவரும் ஒரு ஊடகவியலாளராக இருந்தபடி, மாற்று ஊடகத்தின் குரலாக ஒலித்தபடி.

நானும் பிரேமும் அருந்ததியுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது ‘நீங்கள் இன்னொரு நாவல் எழுத வேண்டும், எப்போது’ என்றதற்குத் தலையைக் கலைத்தபடி ‘இனி நாவல் எல்லாம் இல்லை, எனது படைப்புச்செயல் இனி அரசியல் செயல்பாடுதான் (Activism is my creativity) என்றார். இந்திய வரலாற்றைப் பின்னணியாகக் கொண்டு நீங்கள் ஒரு நாவல் எழுத வேண்டும் என்றதற்கு, பார்க்கலாம் என்றார். இனி அவர் நாவல்தான் எழுத வேண்டும் என்று இல்லை, தன் வாழ்க்கையை, நினைவுகளை எழுதினாலே போதும் அது உலக இலக்கியங்களில் ஒன்றாக ஆகிவிடும். ஆம் அருந்ததி, இதுபோல் எல்லோருக்கும் அமைந்துவிடுவதில்லை.

(நன்றி: காலச்சுவடு)

Liberals To Kill Tories' Controversial Human Smuggling Bill

The Harper government's controversial legislation to combat human smuggling appears doomed.

Liberal Leader Michael Ignatieff announced Wednesday that his party won't support the bill at second reading, saying it would hurt legitimate refugees.

The NDP and Bloc Quebecois said they're of the same mind.

Without the support of any of the opposition parties, the minority Conservative government will not be able to get the bill over its first legislative hurdle — winning approval in principle.

The bill would allow the federal government to treat "irregular" refugee claimants who arrive in groups differently from other claimants. They could be detained for up to a year, barred from sponsoring their families or applying for permanent residence for five years, and have their benefits restricted.

The bill would also impose stiffer penalties on human smugglers and on anyone with knowledge of, or even suspicion of, human smuggling.

It has been almost universally condemned by refugee advocacy groups, who maintain the bill's proposed treatment of claimants violates the Charter of Rights and Canada's international obligations to protect asylum seekers.

But Immigration Minister Jason Kenney said "there's a lot of fear-mongering and alarmism about aspects of the bill." He insisted it does not violate the charter and called it a "strong but balanced effort to crack down on human smuggling and queue-jumping."

Kenney said the three opposition parties are thumbing their noses at Canadians, who are "overwhelmingly" fed up with criminal smuggling operations treating Canada "like a doormat." He urged them to at least let the bill go to committee, where opposition MPs could propose amendments.

But Ignatieff said there's no point.

"We just don't think this is salvageable and we take this decision with regret," he said.

"We want to be constructive but I am not going to engage in a legislative process which, at the end of the day, punishes legitimate refugee victims. I want to go after the criminals, I want to go after the boat owners, I want to go after the crews, I want to go after the people who organize human smuggling around the world."

The government introduced the bill in October, in response to the arrival of a boatload of 500 Tamil refugee claimants in Vancouver in August. It was the second such ship to arrive in less than a year and the government warned at the time that more were on the way.

The immigration section of the Canadian Bar Association added its voice Wednesday to the chorus of objections to the bill.

"It is legitimate to target the activities of human smugglers engaged in facilitating irregular mass arrivals of desperate persons," the CBA said in a submission.

"Unfortunately, little of Bill C-49 is directed at smugglers. Instead, it is directed at refugee claimants and refugees."

NDP immigration critic Olivia Chow said her party supports cracking down on human smugglers.As proof, she pointed to an amendment she's spearheaded to another immigration bill, extending the period in which the government can go after human smugglers to 10 years from six months.

But she said the NDP can't support C-49, which is "really the attack refugees bill."

Chow said she asked Kenney to send the bill to committee before seeking approval in principle in the Commons. That would have given the committee more latitude to amend the legislation but Kenney refused.

Since the government has shown no interest in compromising, Chow said opposition parties have little choice but to kill the bill.

Kenney countered that he's prepared to consider "reasonable amendments" that maintain the objective of the bill. But he's unlikely to get the chance now.

Kenney said he won't withdraw the bill but will force opposition MPs to "stand up" and vote against it at second reading. No vote has as yet been scheduled.

He dodged when asked if the bill might be made a matter of confidence in the government, meaning the country would be plunged into an election if the legislation is defeated. He said the government "hasn't taken a position on that."

Ignatieff said the Liberals won't back down.

"I have to make decisions on what I profoundly and deeply believe is right public policy," Ignatieff said.

"This is just one of these moments when you have to decide, 'Do I stand on the charter or do I betray the charter?' And, you know, we're the party of the charter."

(thanks to citytv.com)

Sri Lanka - Ambassador reports Sri Lankan President responsible for "alleged war crimes"

WikiLeaks Staff, 1 December 2010, 19.00 GMT

Sri Lankan President Mahinda Rajapaksa and his family are responsible for alleged war crimes against the Tamil, according to a cable sent by US ambassador to Sri Lanka Patricia Butenis.

Butenis said complicity in alleged war crimes by the president and leader of the opposition was stalling progress in launching investigations into the country’s civil war.

The long running conflict between the government of Sri Lanka and the LTTE, also known as the Tamil Tigers, was ended in May 2009 after the Sri Lankan army defeated LTTE leaders in an area known as the “no fire zone”.

The cable, dated 15 January 2010, updated the Secretary of State on war crimes accountability following the end of the country’s long and bloody conflict.

Ambassador Butenis noted there had been some limited progress in investigating potential war crimes, but noted:

“There are no examples we know of a regime undertaking wholesale investigations of its own troops or senior officials for war crimes while that regime or government remained in power.

“In Sri Lanka this is further complicated by the fact that responsibility for many of the alleged crimes rests with the country’s senior civilian and military leadership, including President Rajapaksa and his brothers and opposition candidate General Fonseka.”

With regard to alleged LTTE war crimes, Butenis noted:

“Most of the LTTE leadership was killed at the end of the war, leaving few to be held responsible for those crimes. The Government of Sri Lanka (GSL) is holding thousands of mid- and lower-level ex-LTTE combatants for future rehabilitation and/or criminal prosecution. It is unclear whether any such prosecutions will meet international standards.”

The revelations coincide with a visit by President Rajapaksa to the United Kingdom. Rajapaksa, who has been in the UK since Monday, is due to meet with UK Defence Secretary Liam Fox.

Rajapaksa was also scheduled to speak at the Oxford Union on Thursday until the university issued a statement cancelling the event on Wednesday afternoon. The statement cited “security concerns” due to the large number of protestors expected to picket the event.

(Thanks: WikiLeaks)

M.I.A, 'Born Free', YouTube: ஓர் எதிர்வினை

இந்த‌ எதிர்வினைக்கான‌ கார‌ண‌ங்க‌ளை அறிந்துகொள்ள‌ இங்கே முத‌லில் சென்று வாசிக்க‌வும்.

சுரேஷ், உங்க‌ளோடு ப‌ல‌புள்ளிக‌ளில் உட‌ன்ப‌டுகிறேன். முக்கிய‌மான‌ யூரீயூப்பிற்கான‌ வ‌ரைமுறைக‌ளிலிருந்து, அவை எப்ப‌டிச் ச‌ட்டத்திற்கு ப‌தில்சொல்ல‌வேண்டியிருக்கிற‌து என்ப‌துவ‌ரை. மேலும் நாம் வெளியே ஆடைக‌ள் போட்டுக்கொண்டு செல்வதுபோல‌ 'எல்லோருக்கும்' பொதுவாக‌ப் புழ‌ங்க‌க்கூடிய‌ ஒரு த‌ள‌மாக‌ அதை ஆக்குவ‌து என்ப‌தும் ஏற்றுக்கொள்ள‌க்கூடிய‌து.

யூரியூப்போடு முர‌ண்ப‌டும் அல்ல‌து உங்க‌ளோடு முர‌ண்ப‌டும் சில‌ புள்ளிக‌ளை முன்வைக்கிறேன்

(1) Videos that are considered to contain potentially offensive content are available only to registered users 18 and older. (From wikipedia)
அதாவ‌து நாம் விடீயோக்க‌ளை யூரீயூப்பில் சேர்க்கும்போது நாம் 18 வ‌ய‌திற்கு மேற்ப‌ட்ட‌வ‌ர்க‌ளாக‌ என்று கேட்டு எம்மை யூரீயூப் அங்க‌த்துவ‌ராக‌ ஏற்றுக்கொள்கிற‌து. அவ்வாறான‌ 18 வ‌ய‌துக்கு மேற்ப‌ட்ட‌வ‌ர்க‌ள் விரும்பினால் இவ்வாறான‌ ச‌ர்ச்சைக‌ளுள்ள‌ விடீயோக்க‌ளை பார்க்க‌ யூரீயூப் அனும‌திக்கிற‌து. ஆனால் மாயாவின் பாட‌லுக்கு (at the initial place) அந்த‌ அனும‌தி த‌ர‌ப்ப‌ட‌வில்லை. அதை நீங்க‌ளும் ஒப்புக்கொண்டிருக்கின்றீர்க‌ள் என‌ நினைக்கிறேன்.

(2) எப்போதும் பெருநிறுவ‌ன‌ங்க‌ள் ப‌ற்றி நாம் ச‌ந்தேக‌த்தோடு அணுக‌வேண்டியிருக்கிற‌து என்ப‌தை நான் உங்க‌ளுக்குச் சொல்ல‌த்தேவையில்லை. 2006ல் யூரீயுப் விற்க‌ப்ப‌ட்ட‌போதே 1.26 பில்லிய‌ன் டொலர்ஸ். இப்போது கூகிள் எனும் பெருநிறுவ‌ன‌த்தால் நிர்வ‌கிக்க‌ப்ப‌டுகிற‌து. இப்பெருநிறுவ‌ன‌ங்க‌ள் தங்க‌ளுக்கு விள‌ம்ப‌ர‌மும் இலாப‌மும் கிடைக்கும் என்றால் ச‌ட்ட‌த்தை எளிதாக‌ மீறும். நீதிம‌ன்ற‌த்திற்குப் போவ‌தெல்லாம் இவைக்கு 'ஜூஜூப்பி'. என‌வே நீங்க‌ள் யூரீயூப் எப்போதும் ச‌ட்ட‌த்தோடு ஒத்துப்போகும், ச‌ட்ட‌த்திற்குப் ப‌ய‌ப்பிடும் என்று நீங்க‌ள் தொட‌ர்ந்து வ‌லியுறுத்துவ‌து சிறுப்பிள்ளைத்த‌ன‌மாக‌ இருக்கும்.

நேற்று சிபிசி தொலைக்காட்சியில் அலாஸ்காவில்(Prince William Sound)  Exxon சிந்திய‌ எண்ணெய் ப‌ற்றிய‌ விப‌ர‌ண‌ப்ப‌ட‌ம் பார்த்தேன். நீர் மாச‌டைந்து மீன்பிடிச்ச‌மூக‌த்தின் வாழ்க்கை பாதிக்க‌ப‌ப்ட்டதைத் தொட‌ர்ந்து 3 வ‌ருட‌த்தின்பின் 5 பில்லிய‌ன் டொல‌ர்ஸ் ந‌ஷ்ட ஈடாக‌க்கொடுக்க‌ச் சொல்லி நீதிம‌ன்ற‌ம் உத்த‌ர‌விட்ட‌போதும் எக்ஸோன் கிட்ட‌த்த‌ட்ட‌ 20 வ‌ருட‌ங்க‌ளாக‌ வ‌ழ‌க்கை அந்த‌ நீதிம‌ன்ற‌ம் இந்த‌ நீதிம‌ன்ற‌ம் என்று இழுத்த‌டித்திருக்கிற‌து. வ‌ழ‌க்கிற்காய‌ Exxon செல‌வ‌ழித்த‌தே பில்லிய‌ன்க‌ளைத் தாண்டும். ஆனால் அந்த‌ மீன்பிடிச்ச‌மூக‌ம் நிறைய‌ இழ‌ந்திருக்கிறது. வாழ்வாதார‌ங்க‌ள் இழ‌ந்திருக்கின்றார்க‌ள். 15பேருக்கு மேல் த‌ற்கொலை செய்திருக்கின்றார்க‌ள், அவ‌ர்க‌ளின் முன்னாள் மேய‌ர் உட்ப‌ட‌. மேலும் 20 வ‌ருட‌த்திற்குப் பிற‌கு கொடுக்கும் 5 பில்லிய‌ன் டொல‌ரால் என்ன‌ கிடைக்க‌ப்போகிற‌து. இப்போது எண்ணெய் க‌ரைக‌ள் எங்கும் ப‌டிந்துவிட்ட‌பின்னும் மீன்க‌ளை அழித்த‌பின்னும்?  ச‌ட்ட‌த்திற்குப் ப‌ய‌ந்தால்/ ச‌ட்ட‌த்திற்கு கீழ்ப்ப‌டிவ‌தாக‌ இருந்தால் எக்சோன் எப்போதோ ந‌ஷ்டஈட்டை வ‌ழ‌ங்கி அச்சூழ‌லையும் பாதிக்க‌ப்ப‌ட்ட‌ ம‌க்க‌ளையும் பாதுகாத்திருக்க‌ வேண்டும். ஆக‌வே பெருநிறுவ‌ங்க‌ள் த‌ங்க‌ளைக் காத்துக்கொள்ள‌ எதையும் செய்யும். என‌வே ஏதோ ச‌ட்ட‌த்திற்குப் ப‌ய‌ந்துதான் இவை எல்லாவ‌ற்றையும் செய்கின்ற‌ன‌,ச‌ட்டத்தை மீறி எதையும் செய்யாது என்ப‌தை என்னால் எப்பொழுதும் ஏற்றுக்கொள்ள‌ முடியாது.

(3) மாயா ஏன் யூனிவேர்ச‌ல் ஊடாக‌ விடீயோக்க‌ளைப் போடுகிறார் என்று கேள்வி கேட்கின்றீர்க‌ள்.  அவ‌ர‌து துணைவ‌ர் ச‌ம்ப‌ந்த‌ப்ப‌ட்ட‌தாக‌ அது இருக்க‌லாம். ஆனால் அதேச‌ம‌ய‌ம் கோக் பெப்சி என்ப‌வை த‌ங்க‌ள் விள‌ம்ப‌ர‌ப்ப‌ட‌ங்க‌ளில் ந‌டிக்க‌க்கேட்ட‌போது 'என‌து இசையை காசிற்கு விற்க‌ விருப்ப‌மில்லை' என‌த் தெளிவாக‌க் கூறியிருக்கின்றார் என்ப‌தையும் க‌வ‌ன‌த்திற் கொள்ளாவேண்டும். ஒரு வீடீயோவை த‌டைசெய்கின்ற‌ யூரியூப் த‌ன‌னைப் ப‌ற்றி மிக‌க்கேவ‌ல‌மாக‌வும், தீவிர‌வாதியென‌வும் ஆயிர‌க்க‌ண‌க்கான‌ பின்னூட்ட‌ங்க‌ளும்/விடீயோக்க‌ளும் யுரீயூப் த‌ள‌ங்க‌ளில் ப‌ர‌விக்கிட‌க்கின்ற‌ன‌ என்றும் தான் அதை ப்ரிண்ட் செய்து ஆயிர‌க்க‌ண‌க்கான‌ ப‌க்க‌ங்க‌ளில் வைத்திருக்கின்றேன் என்று மாயா ஒரு நேர்காண‌லில் சொல்லியிருக்கின்றார். ஒருவ‌ரை Character assassination செய்வ‌து மிகுந்த‌ 'ஆபாச‌மான‌' விட‌ய‌ம‌ல்ல‌வா? ஆக‌ இந்த‌ 'ஆபாச‌ம்' ச‌ட்ட‌விதிக‌ளுக்குள் அட‌ங்காது அல்ல‌வா? இந்த‌ப் புள்ளி குறித்தும் த‌வ‌ற‌விடாது நாம் பேச‌வேண்டும்..

(4) நிர்வாண‌ம், ஆபாச‌ம் குறித்து உங்க‌ளுக்கு என்னைப் போன்ற‌ க‌ருத்தே இருக்கும் என‌ நினைக்கிறேன். முக்கிய‌மாக‌ பொதுப்புத்தி சார்ந்த‌ புரித‌ல்க‌ளை எப்போதும் நாம் ஏற்றுக்கொள்ள‌ முடியாது. நீங்க‌ள் குறிப்பிடும் 'நிப்பிளை'  ஸ்ரிக்க‌ரால் ம‌றைத்து மார்ப‌க‌த்தை காட்டும்  விடீயோக்க‌ள் யுரீயூப்பில் இருக்கின்ற‌ன‌ என்ப‌து ஒரு உதார‌ண‌ம். அத‌னால்தான் சொல்கிறேன் எதை நாம் நிர்வாண‌ம் என்கிறோம் என்று எப்ப‌டி வ‌ரைய‌றுக்கிறோம் என்ப‌து.

ந‌ல்ல‌ உதாரண‌ம் எமினெமின் Love the way you Lie  விடீயோ. என‌க்கு மாயாவைப்போல‌வே எமினெமைப் பிடிக்கும். மாயாவை விட‌ எமினெமைப் ப‌ற்றித்தான் நிறைய‌ எழுதியிருக்கின்றேன். அவ‌ரின் பாட‌ல்க‌ளில் ஓரின‌ப்பாலின‌ர், பெண்க‌ள் மீது இருக்கும் துவேச‌த்தையும் நாம் ஒருபோதும் ம‌ற‌ந்துவிட‌க்கூடாது. மாயாவின் Born Free விடீயோவை எமினெமின் இந்த‌ விடீயோவுட‌ன் ஒப்பிட்டுப்பாருங்க‌ள்

எப்ப‌டி குடும்ப‌ வ‌ன்முறையும் ஆணாதிக்க்க‌மும் காட்ட‌ப்ப‌டுகிற‌து. நீங்க‌ள் குறிப்பிடுகின்ற‌ எப்ப‌டி வ‌ன்முறையாய்க் காட்ட‌ப்ப‌டுகிற‌து. நேர‌டியாக‌ ஆண்குறி காட்டிய‌ மாயாவின் பாட‌லைவிட‌ இதுதான் 18 வ‌ய‌துகுட்ட்ப‌ட்ட‌ பிள்ளைக‌ளை நிறைய‌ப்பாதிக்கும். த‌ம‌து பெண் துணைக‌ளை அடிக்க‌வும்,செக்ஸை இப்ப‌டி வ‌ன்முறையாக‌வும் வெளிப்ப‌டுத்துகின்ற‌ இவ்வீடியோ முத‌லாவ‌தாக‌ VEVO ல் இருக்கிற‌து. 16 மில்லிய‌ன் பேர் பார்த்திருக்கின்றார்க‌ள்.எமினெமின் Love the way you Lieல் அதீத‌ வ‌ன்முறையுட‌ன் காட்ட‌ப்ப‌டுகின்ற‌ sexual intercourse விட‌ மாயாவின் Born Freeல் காட்ட‌ப்ப‌டும் sexual intercourse கொடூர‌மான‌தா என்ன‌ ?


Eminem Feat Rihanna, Love the way you Lie


M.I.A, Born Free from ROMAIN-GAVRAS on Vimeo.

இந்த‌ப் புள்ளி ப‌ற்றிதான் நான் க‌தைக்கிறேன். ஆக‌ மாயாவின் பாட‌லைத் த‌டுத்த‌ற்கு பின்ன‌ணியில் வேறு கார‌ண‌ம் இருக்கிற‌து. முக்கிய‌மாய் மாயா முன்வைக்கும் உக்கிர‌ அர‌சிய‌ல் ஒரு கார‌ண‌ம் என்று மீண்டும் நான் உறுதியாக‌க் கூறுகிறேன்/ந‌ம்புகிறேன். யுரியூப் Born Freeஐத் த‌டைசெய்ய‌ அந்த‌ ஆண்குறியும் நெற்றியில் துவ‌க்கால் சுட‌ப்ப்ப‌டுகின்ற‌ சிறுவ‌னும் காரண‌மாய்ப் போய்விட்ட‌து. அவ்வ‌ள‌வுதான். இந்த‌ இர‌ண்டு வீடியோக்க‌ளின் வித்தியாச‌ங்க‌ளையும் -ஏன் ஒன்று த‌டைசெய்ய‌ப்ப‌ட‌ ம‌ற்ற‌து சுத‌ந்திர‌மாக‌ உலாவுகின்ற‌து என்ப‌தை நீங்க‌ள் உண‌ர்ந்துகொள்வீர்க‌ளென‌ நினைக்கிறேன். இதுவே நான் உரையாடும் புள்ளி.

'யுரீயூப் ந‌ம் ந‌ட்புச‌க்தி, குற்ற‌ஞ்சாட்டும்போது ஆதார‌ம் வேண்டுமென்று' கேட்காம‌ல் இந்த‌ப் புள்ளியிலிருந்து நீங்க‌ள் யோசித்துப் பார்க்க‌வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொள்கிறேன். இத‌ற்கு அப்பால் மாயாவின் பாட‌லை யூரீயுப் த‌டைசெய‌த‌து ப‌ற்றி உரையாட‌ என்னிட‌ம் எதுவுமில்லை.

'மாயா' இசைத்தொகுப்பில் உள்ளாட‌க்க‌ப்ப‌ட்ட‌ 'Born Free' பாட‌ல் காணொளியாக‌(video) வ‌ந்த‌போது மிக‌ப்பெரும் ச‌ர்ச்சைக‌ள் எழும்ப‌த் தொட‌ங்கிய‌து. அந்த‌க் காணொளியில் அமெரிக்க‌ இராணுவ‌ம் சிவ‌ப்புத்த‌லை ம‌னித‌ர்க‌ளை நிர்வாண‌மாக‌ சுற்றி வ‌ளைப்பதாய், சுட்டுக்கொல்வ‌தாய், குழ‌ந்தைக‌ளைப் ப‌லியெடுப்ப‌தாய் காட்ட‌ப்ப‌ட்ட‌தால் YouTube அப்பாட‌லை 'வ‌ய‌து வ‌ந்த‌வ‌ர்க்கு ம‌ட்டும் உரிய‌து' என‌ எளிதாக‌க் கூறித் த‌டைசெய்தது; ஆனால் அதேவேளை மாயா 'தீவிர‌வாதப்புலிக‌ளின் பாட‌கி'யென‌ துவேச‌த்துட‌ன் வெட்டி ஒட்ட‌ப்ப‌ட்ட‌ காணொளிக‌ளை 'சுத‌ந்திர‌மாக‌' YouTube அனும‌தித்த‌து. "

(என்று நான் எழுதிய‌தை சுரேஷ் (EnglishTamil) ல் ம‌றுத்து மாயாவின் பாட‌லைத் த‌டை செய்ய‌ அப்பாட‌ல் பேசும் அர‌சிய‌ல் அல்ல‌, அந்த‌ விடீயோ யுரீயூப்பின் விதிக‌ளுட‌ன் முர‌ண்ப‌ட்ட‌தே என்று Twitterல் உரையாடினோம். நான் இதுகுறித்து எழுதிய‌வை முத‌ற் ப‌குதியாக‌வும், 2ம் ப‌குதி சுரேஷ் எழுதிய‌வையும் வ‌ருகின்ற‌து ~டிசே)
------------------------

PART 1: (DJ's Tweets & Tiny Paste)

@englishtamil youtube கூறிய‌ கார‌ண‌ம் என்ன‌ என்ப‌து தெரியும். ஆனால் அதும‌ட்டுமே கார‌ண‌மாக‌ இருக்கும் என்ப‌தை ந‌ம்ப‌மாட்டேன்.

this one seems to go a step farther than most both with its political message and its extremely violent imagery www.tinypaste.com/f3712

எத்த‌னையோ நிர்வாண‌ விடீயோக்க‌ள் Youtubeல் உலாவுகின்ற‌ன‌. சில‌வ‌ற்றிற்கு 18 வய‌தென‌ உறுதிப்ப‌டுத்திப் பார்க்க‌ச் சொல்கின்ற‌ன‌ 1/2

ஆனால் மாயாவின் பாட‌லில் ஒரு ஆண்குறி காட்ட‌ப்ப‌ட்ட‌த‌ற்கா த‌டை? 18வ‌ய‌துக்கு மேல் பார்க்க‌லாம் என‌று கூட‌ விட‌வில்லையே? ஏன்?

@englishtamil நீங்க‌ள் கூறும் nudity & violene கார‌ண‌த்தை ஏற்றுக்கொள்கிறேன். ஆனால் என் வாத‌ம் த‌டை செய்ய‌ப்ப‌ட‌ 1/2

@englishtamil ம‌றைமுக‌மான‌ வேறு கார‌ண‌ங்க‌ளும் இருக்கிற‌து என்ப‌து. அது குறித்து கேள்வி எழுப்ப‌ப்ப‌ட‌லும் அவ‌சிய‌மே

@englishtamil நேர‌டியாக‌ மாயா அனுப்பிய‌ பாட‌ல் இப்போது youTube ல் இல்லை என‌ ந‌ம்புகிறேன். புதிய‌வ‌ர்க‌ள் போடுவ‌து தேடினால் கிடைக்க‌லாம்.

@englishtamil MIAVEVOல் Born Freeற்கு த‌டை இன்னுமிருக்கிற‌து
http://tinypaste.com/b97f59 இது அவ‌ச‌ர‌மாக‌ எழுதிய‌து @englishtamil

சுரேஷ்,
இந்த‌ உரையாட‌ல் நீண்ட‌ உரையாட‌லுக்கு உரிய‌வை. என‌வே சில‌வ‌ற்றையாவ‌து இங்கே குறிப்பிட‌விளைகிறேன். 'ஆபாச‌ம்' 'வ‌ன்முறை' என்ப‌வை ஒவ்வொருவ‌ரைப் பொறுத்து மாறுப‌ட‌க்கூடிய‌வை. சில‌வேளைக‌ளில் விடீயோ கேம்ஸ்க‌ளில் உக்கிர‌மான‌ வ‌ன்முறையைக் காட்டிய‌ப‌டி ய‌தார்த்தில் நிக‌ழும் வ‌ன்முறைக‌ளைத் த‌ட்டிக் க‌ழிப்போம். உதார‌ண‌த்திற்கு ஈழ‌த்தில் மிக‌க்கோர‌மான‌ ப‌டுகொலைக‌ளை ந‌ட‌த்த‌ப்ப‌ட்ட‌ ப‌ட‌ங்க‌ள்/விடீயோக்க‌ளை யூரீயுப் த‌டைசெய்திருக்கிற‌து. ஆனால் இர‌த்த‌க்க‌ள‌ரி கிராபிக்ஸான‌ டிரெயில‌ர்கள் சாதார‌ண‌மாக‌ காண‌லாம். நாம் இங்கு ஒழுங்க‌ம‌கைப்ப‌ட்ட‌ ந‌ம‌க்குப் பிடித்த‌மான‌ 'வ‌ன்முறை'களை ம‌ட்டும் அனும‌திக்கிறோம். அதுபோல‌ நீங்க‌ள் ஏன் நிர்வாண‌ப்ப‌ட‌ங்க‌ள் வ‌ந்த‌போது யூரியூப்பிற்கு முறையிட‌வில்லையா என‌ என்னிட‌ம் கேட்டிருந்தீர்க‌ள். என‌க்கு அது ஒரு பிர‌ச்சினையாக‌ இல்லாத‌போது நான் ஏன் முறையிட‌வேண்டும். அவ்வாறு முறையிட‌ நானொரு க‌லாசார‌வாதியும‌ல்ல‌. யூரீயுப்பை நீங்க‌ள் 'ந‌ட்பு' ச‌க்தியாக‌ப் பார்ப்ப‌தில் பிர‌ச்சினையில்லை. ஆனால் அவ‌சிய‌மான‌ பொழுதுக‌ளில் அது யாருக்காக‌ இருக்கிற‌தென்ப‌தை நிரூபிக்க‌வேண்டும். அல்லாதுவிடின் விம‌ர்ச‌ன‌ம் வைத்தாக‌ வேண்டியிருக்கிற‌து.

இன்று பெண்க‌ளின் எல்லா அங்க‌ங்க‌ளும் அதிர‌ ஒப்புக்குவேண்டுமானால் மெல்லிய‌ ஆடைக‌ளால் ம‌றைக்க‌ப்ப‌ட்டு ப‌ல ஆயிர‌க்க‌ண‌க்கான‌ விடீயோக்க‌ள் இருக்கின்ற‌ன‌. அதை ஆபாச‌மென‌ த‌டைசெய்யாத‌வ‌ர்க‌ள், ஒரு உக்கிர‌மான‌ அர‌சிய‌லை (இது எங்க‌ள் நாடுக‌ளில் சாதார‌ண‌ம்; அதாவ‌து இர‌வுக‌ளில் சுற்றிவ‌ளைப்புக்க‌ள் நிக‌ழ்வ‌தும், போட்டுக்கொண்டிருக்கும் உடைக‌ளோடு முகாங்க‌ளுக்குக் கூட்டிச் செல்ல‌ப்ப‌டுவ‌தும்). அண்மையில்கூட‌ த‌மிழிய‌ல் மாநாட்டில் சுல்பிகா இப்ப‌டியாக‌ க‌ண்டியில் ந‌டைபெற்ற‌தைக் குறிப்பிட்டார். அவ‌ர‌து தோழி (அவ‌ரும் ஒரு விரிவுரையாள‌ர்)யாழ்ப்பாண‌த்தைச் சேர்ந்த‌வ‌ர் என்ப‌தால் நைட்டியோடு ஜீப்பில் ஏற்றிச்செல்ல‌ப்ப‌ட்டிருக்க்கிறார். இது ஒரு சிங்க‌ள‌ப் பிர‌தேச‌த்தில் இராணுவ‌ முற்றுகையில்லாத‌ இட‌த்தில் நிக‌ழ்ந்த‌து அப்ப‌டியெனில் இராணுவ‌ முற்றுகையுள்ள‌ வ‌ட‌கிழ‌க்கில் நிலைமை எப்ப‌டியிருக்குமென‌ சொல்ல‌தான் வேண்டுமா? ஆக‌வே இப்ப‌டியாக‌த்தான் ப‌ல‌ நாடுக‌ளில் நிலைமை இருக்கிற‌து. ஈராக்கில்/ஆப்கானிஸ்தானில் நிக‌ழாத‌தா என்ன‌? என‌வே இந்த‌ விட‌ய‌த்தில் யுரீப் ஒடுக்க‌ப்ப‌டுப‌வ‌ர்க‌ளுக்கு 'ந‌ட்பு' ச‌க்தியாக‌ இருப்பின் த‌ன் பாவ‌னையாள‌ர்க‌ளைக் கார‌ணங்காட்டி த‌டைசெய்திருக்க்கூடாது. த‌ன‌க்கு வ‌ச‌திப்ப‌ட்ட‌/எல்லாவ‌ற்றையும் அல‌ங்கார‌ம் செய்துதான் யூரீயூப் பாவ‌னையாள‌ர்க‌ளுக்கு வ‌ழங்க‌ப்போகின்ற‌தென்றால் நாம் கேள்வி கேட்டாக‌த்தான் வேண்டும். எனெனில் நிஜ‌ம் என்ப‌து மிக‌க்கொடூரமாக‌ இருக்கிற‌து.

சிறுவ‌ர்க‌ள் பெண்க‌ள் என்ப‌வ‌ர்க‌ள் நேர‌டியாக‌ நெற்றியில் குறிபார்க்க‌ப‌ட்டு கொல்ல‌ப்ப‌ட‌வேயில்லையா? பால‌ஸ்தீனத்தில் ஒரு சிறுவ‌ன் த‌ந்தை அர‌வ‌ணைத்து வைத்திருக்க‌ மிக‌க்கோர‌மாக‌ சுட்டுக்கொல்ல‌ப்ப‌ட்ட‌ புகைப்ப‌ட‌ங்க‌ள் வெளியே வ‌ந்து உல‌கை உலுக்கிய‌து அல்ல‌வா? அய்யோ இது மிக‌க்கோர‌மாக‌ இருக்கிற‌தே என்று யூரீயூப் போன்ற‌வை இவ‌ற்றை த‌டைசெய்தால் அவ‌ர்க‌ள் யாருக்காக யாருடைய‌ அரசியலைப் பேசுகிறார்க‌ள் என்று கேள்விகேட்க‌த்தான் வேண்டும். இந்த‌ அடிப்ப‌டையிலேயே நான் கேள்விக‌ளை எழுப்புகிறேன். இவ்வாறான‌ விட‌ய‌ங்க‌ளுக்கு 'ஆதார‌ங்க‌ள்' தேவையில்லை; இந்த‌ அடிப்ப‌டையான‌ கேள்விக‌ளை யூரியூப் த‌ன்ன‌ள‌விலேயே எதிர்கொண்டாலே போதுமான‌து.

.................

PART 2: (EnglsihTamil Tweets & TinyPaste)

@elanko 'Born Free' was removed from youtube primarily because of nudity (during intercourse)

@elanko அம்மாதிரி படங்களை ரிப்போர்ட் செய்தால் நீக்குவது youtube வழக்கமாக செய்வதுதான். இதில் MIA'விற்கு எதிராக எந்த சதியும் இல்லை.
நாம் youtube 'இன் விதிமுறைகளை ஏற்கிரோமே இல்லையோ, அவர்கள் அளவில் முடிந்த அளவு அதை பாரபட்சமின்றியே nadamuraip படுத்துகிறார்கள், I think.

நான் பார்த்த இரண்டு நிர்வாண (sexually explicit, not just nude) வீடியோகல் ரிப்போர்ட் செய்து மூன்று மணி நேரத்தில் நீக்கப் பட்டன.

Youtube's censorship relies heavily on the viewers. Unless viewers report nothing gets removed on its own. That's how most 'illegal'..

..'illegal' videos continue to remain. Because people are just happy to watch them. They don't to be the one to spoil the party.

நீங்கள் பார்த்த நிர்வாண படங்களை நீங்கள் ரிப்போர்ட் செய்தும் நீக்கவில்லையா? @elanko

அதே போல மார்பகப் புற்றுநோய், breast feeding, testicular cancer சம்மந்தப்பட்ட நிர்வாணத்தை நாம் இதோடு குழப்பவில்லை என்று நம்புகிறேன்.

We both know that a penis is not just a penis, just like how nudity is not just nudity. They blocked born free for the same reason..

..they block porn. 'Gratuitous violence' is an additional factor in the video, but not very exclusive. Sexual intercourse is

நன் முன்னரே சொன்னதுபோல் அவர்களின் adult viewing என்பதும் அவர்களுடைய சட்டகத்திற்குள் உட்பட்டதுதான்.

சில சமயங்களில் முரண்கள் இருக்கலாம்: ஒரு முறை காசி அகோரி சாமியார் ஒருவர் நரமாமிசம் உண்ணும் படத்தை 'flag' செய்தேன் (for 18 yrs warning)...

அவ்வளவு ஏன். இன்னும் மாயாவின் Born Free பாடல் youtube'இல் இருக்கத்தான் செய்கிறது, நீங்களே தேடித் பாருங்களேன். @elanko

ஆனால் அவர்கள் படத்தையே நீக்கிவிட்டார்கள். அனால் அதே படம் வேறோர் இடத்தில 18+ yrs எச்சரிக்கையுடன் இன்னும் உள்ளது.

பொதுவாகவே எதிர்பரசியல் பேசும் கலைஞர்களை முடக்குவதும், அவர்கள் கூறியவற்றை திரிப்பதும் (மாயாவிற்கு சமீபத்தில் நடந்ததுபோல்) உண்டுதான், ஆனால்

@ elanko ஆம், அவர் official video'விர்கான தடை இன்னும் உள்ளது. ஆனால் அது போன்ற தடை Prodigy'கும் உள்ளது (ex: smack my bicth up)

And prodigy doesn't talk about any kind of politics. Politics of gender, perhaps.

@elanko மறைமுகமான கரணங்கள் இருப்பின் அதை ஆதாரத்தோடு கேள்வி எழுப்புதலே சரியாக இருக்கும்; அதுவும் ஒரு 'நட்பு' இயக்கத்துக்கு எதிராக...

@elanko http://englishtamil.blogspot.com/2010/07/vetti-post-14-youtube-nudity-etc.html முடிந்த அளவு தெளிவான விளக்கங்களை தர முயற்சித்துள்..

அதேபோல் MIA'வின் அரசியல் பற்றியும் நிறைய பிரச்சனைகள் உள்ளன, அதைப் பற்றியும் பேசவேண்டும் என்றிருந்தேன்; ஆனால் கொஞ்சம் திசை மாறியுள்ளது.



I hate tinypaste, so I'll rather dump my 'rough notes' in this blog. This is a twitter exchange with Elanko that has spilt over here (as it always happens when you try to be slightly sensible). I'll edit the page later on to contextualize it better, but for now, it's just to serve as a reply to Elanko's tinypaste.

{{அதுபோல‌ நீங்க‌ள் ஏன் நிர்வாண‌ப்ப‌ட‌ங்க‌ள் வ‌ந்த‌போது யூரியூப்பிற்கு முறையிட‌வில்லையா என‌ என்னிட‌ம் கேட்டிருந்தீர்க‌ள். என‌க்கு அது ஒரு பிர‌ச்சினையாக‌ இல்லாத‌போது நான் ஏன் முறையிட‌வேண்டும். அவ்வாறு முறையிட‌ நானொரு க‌லாசார‌வாதியும‌ல்ல‌.}} --

இளங்கோ, எனது நிலைப்பாட்டை நான் தெளிவாக ஏற்கனவே தெரிவித்துவிட்டேன், ஆனால் உங்களுக்கு அது தவறான புரிதலையே (மீண்டும்) உண்டாக்கி இருக்கிறது. மேலே நீங்கள் கூறியுள்ளது ஒரு உதாரணம். நான் கேட்ட கேள்வியின் அர்த்தம், உங்களுடைய ரசனை/ஒழுக்கம் பற்றியது அல்ல, youtube'இன் நடவடிக்கை முறை பற்றியது.

Youtube சட்டத்திற்கு உட்பட்டுத்தான் எதையும் செய்ய முடியும். அந்த வகையில் நீங்கள் விரும்பாத -- youtube விதிமுறைகளுக்கு உட்பட்டு -- ஒரு படத்தை நீக்கக் கோரினால் அவர்கள் நீக்கியே ஆக வேண்டும். இல்லையென்றால் "எங்களுக்கு அப்படி ஒரு படம்/படத்தில் இன்ன சமாச்சாரம் இருந்ததே தெரியாது" என்று நீதிமன்றத்திடம் சொல்ல முடியாது ("copyrights சம்மந்தப்பட்ட பல வழக்குளில் அவர்கள் குறிபிட்டுள்ள காரணம் அதுவே). Born free 'யை நீக்கக் கோரி பலர் கேட்டிருக்கூடிய பட்சத்தில் அது நீக்கப்படவேண்டிய படமே (as per youtube's rules).

எது நிர்வாணம், எது அரை-நிர்வாணம் என்பதற்கும் சட்டரீதியான அளவுகோல்களையே அவர்கள் கொண்டுள்ளார்கள் என நான் நினைக்கிறேன். மெல்லிய ஆடை அணிந்தாலும் 'tehnically not naked' என்று நீதிமன்றத்தில் வாதாட வாய்பிருக்கிறது. (அமெரிக்க சட்டப்படி ஆண்கள் மார்பகத்தை காட்டுவதும் பெண்கள் மார்புகளைக் காட்டுதலும் ஒன்று இல்லைதான். மேலாடையே அணியாமல் nipples மீது மட்டு ரெண்டு sticker ஒட்டிக்கொண்டால் அது nudity இல்லைதான்.) சட்டங்களும் நீதிமன்றகளும் அப்படி இருக்கையில் youtube'ஐ மட்டும் குறை சொல்லி என்ன பயன்? (எது graphic violence என்பதும் அது போன்றதே.)

உண்மையில் நடக்கும் வன்முறையை "gratuitous violence" என்று வகைப்படுத்த முடியாது. அதே போல born free படத்தில் வருபவை உண்மை நிகழ்சிகளை அடிப்படையாகக் கொண்டவையா என்பது அவர்களை பொறுத்தவரை -- சட்டப்படி -- தேவை/சம்மந்தம் இல்லாதது. (உங்களின் கூற்று எனக்கு புரியாமல் இல்லை, ஆனால் விவாதத்தின் பொருட்டு..). அமெரிக்கர்களுக்கு கழிவிரக்கம் உண்டாகும் வகையிலான எண்ணற்ற வன்முறை படங்களை மட்டும் அனுமதித்து விட்டார்களா என்ன? (அமெரிக்க பிணைக்கைதி ஒருவர் கழுத்தை அறுத்துக் கொலை செய்யும் படம் ஒரு உதாரணம்)

ஆக நீங்கள் அவர்கள் நிலையின் முரணாகக் கருதும் எல்லா வீடியோ'களையும் அப்படித்தான் பார்க்க முடியும். அதாவது, அவர்களுக்கு தெரிந்தே அது இருக்கின்றதா/அவர்களின் விதி முறைகளுக்குள் இருக்கின்றதா என்று?

அடுத்து நீங்கள் கூறும் "அவசியமான பொழுது". இது என்னவென்று அனுமானித்து நான் முன்னரே இதற்கு தர்க்க ரீதியான பதில் சொல்லிவிட்டேன். ஆனால் மீண்டும் பேசுவதில் பிரச்சனை இல்லை.

நீங்கள் சொல்லும் "அவசியமான பொழுது" காட்சி வடிவத்திலான தீவிரமான அமெரிக்க/ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்பு எனில், அவ்வாறன எந்த படத்தையும் youtube'இல் பார்க்க முடியாது -- நீங்கள் சொல்வது இதுதான் என்று வைக்கலாமா?

இப்போது இந்தக் கூற்றை மருதளிக்கும்ம் எத்துனை ஆதாரங்களை கொண்டு வரட்டும்? Wikileaks தளத்தின் அணைத்து (கிட்டத்தட்ட) படங்களும் youtube'இல் உள்ளது. சமீபத்தில் வெளியான 'ஈராக் செய்தியாளர்கள் படுகொலை' உட்பட. இது போல பல உதாரணங்களை அடுக்க முடியும்.

இனையம் என்ற ஊடகத்தில் இம்மாதிரியான சந்தேகங்கள் எவ்வளவு சரியானவை என்பது அடுத்த கேள்வி. Youtbe is owned by Google. The same company that takes to you to MIA's video page (in VIMEO and Dailymotion) when searched for Born Free. The results are not even sidlined, it's right on top.

ஆனால் இப்படி இருக்கவும் வாய்ப்புள்ளது: மாயா பாடல்களை வெளியிட்டுள்ள Universal Group முன்னைய காலங்களில் youtube 'இற்கு பெரும் தொந்தரவு கொடுத்தது. அதற்கு பழி தீர்க்க மாயா ஒரு சாக்காக பயன் பட்டிருக்கலாம். ச்ச, MIA ஏன் Universal Group'ஓடு வேலை செய்கிறார்?

மற்றோர் விடயம் (for arguement's sake): புணர்ச்சி, nudity, போன்றவற்றை பார்க்க பல நூறு free porn sites வந்துவிட்ட நிலையிலும் youtube'இல் அவை இருக்க வேண்டிய அவசியமென்ன? நாமெல்லாம் இன்னமும் ஆடைகள் அணிந்துகொண்டுதானே வெளியே செல்கிறோம்? அதாவது, நாம் இன்னும் இடம் பொருள் ஏவல் சார்ந்த ஒழுக்க/அற முறைகளைப் பற்றிக் கொண்டுதானே இருக்கிறோம்? (அது சரியா தவறா என்பது வேறு விடயம்) அது போல இணையத்தைப் பொறுத்தவரை youtube 'ஐ அனைவரும் 'ஆடை அணிந்த' இடமாக வைத்திருப்பதில் என்ன முரண்? சிறுவர்களுக்கு 'I am 18 years old' என்று அந்த button'இல் கிளிக் செய்ய எவ்வளவு நேரம் பிடிக்கும்? நாம் இன்னமும் சிறார்க்கு ஒரு ஒழுக்கம், பெரியோருக்கு ஒரு ஒழுக்கம் என்ற நிலையில்தான் இருக்கிறோம். அதைக் கடக்காதவரை (கடந்தே ஆகவேண்டும் என்றில்லை) இதுபோன்ற நிலை நீடிக்கத்தான் செய்யும்.

Addendum : நீங்கள் குறிபிட்டுள்ளதுபோல் Youtube மீதான விமர்சங்களை வைப்பது அவசியமே. Youtube ஒன்றும் விமர்சனங்களுக்கு அப்பாற்பட்டது அல்ல. ஆனால் நம் விமர்சனங்கள் சீராக இல்லாது போனால் அது நம் நம்பகத்தன்மயைதன் குறைக்கும்.

Disclosure: இதில் நீங்கள் MIA'வின் வெளிபடையான ரசிகன், நான் அவரின் விமர்சகன் என்ற அளவில் இந்த விவாதம் disclosure செய்துகொள்வது நலமென்று எண்ணுகிறேன்.

http://www.englishtamil.blogspot.com/
---------------------------------------------

G-20

-கைதுசெய்ய‌ப்ப‌ட்ட‌ ஒருவ‌ர் த‌ன் அனுப‌வ‌த்தைக் கூறுகிறார்-

hi everybody, thanks to everyone who's been sending moral support. i still feel totally fucked up. i write this with the fear of coopting the voice of the 100s of other people who have been arrested but i just think right now that we need stories getting out there and this is my 3 hour attempt to share my own. i wont pretend that my writing is at peak form or that i have the patience to give this a proper edit. nor do i have the energy right now to describe my whole account but i just read through the info at the following link and it captures my personal experience. and has made me believe (unsuprisingly) that people who are more vulnerable in these situations - like folks who dont identify as male or heterosexual, folks with disAbilities, and people of colour - had it worse than me. so please read through this first: http://www.thelinknewspaper.ca/articles/2698 .

before continuing on, i just want to clarify that this is not a message about the saturday black bloc action that took place for about 1.5 hours without a single one of the 10,000 cops anywhere near it. something that i personally think was a deliberate cop gambit to justify the crackdown that followed, which seemed to have been working out in the media in their favour until some time on sunday when the wild police repression and brutality that took place at queens park late saturday afternoon and later that day in front of the novotel started coming out. (not to mention last night at queen and spadina.) rather its about something thats completely not debatable: the crime of the prisoner processing centre at eastern and pape, torontonamo.

and although torontonamo is a separate point, there is a connection to the police crackdown and the mass arrests. that is, of the 25 other people i shared my overcrowded cage with, not a single one was in there for something legitimate. a lot had been at queens park or the novotel. two were punk kids who were beat up and arrested for wearing black and knew nothing about the g20. i was also with a fully uniformed ttc attendant who was jumped by riot cops leaving queens park subway station. he was kept in for 30 hours. we were also with a 17 year old kid (who had been at the novotel), who was only wearing a t-shirt and was shivering from the cold the whole time and who, of course, had not been allowed to call his parents. (we were all, in fact, effectively disappeared for the entirety of our detention as we were allowed no calls, and the cops werent giving any information about anyone to the outside world.) then there was the self-proclaimed apolitical freelance photographer who had been tackled by a plainclothes officer while running away from riot cops. the same plainclothes officer had just, moments earlier, been inciting the crowd to get closer and to throw stuff at the cops. he was passed to riot cops who stepped on his head and kicked him in the face. he was covered in blood in our cell and was passing in and out of consciousness. obviously there was no medical attention. i asked him, as we left together 20+ hours later, if he felt less apolitical now, at least with respect to the police as an institution and the state that is supposed to oversee it. you can imagine his response.

all that to say, when you hear torontonamo horror stories, as im sure they'll keep emerging, keep this collective punishment in mind. and maybe also keep in mind how this compares to other parts of the world where, albeit much further along the fascistic spectrum, occupying armies and repressive regimes carry out mass, indiscriminate arrests and sweeps, and keep people in conditions based on the same CIA low intensity psychological torture techniques for breaking people down (as described below and in the link above). and how everyone emerged from our cell - the political and the previously apolitical - completely enraged at the abuses of authority that we had been subject to. and about how much we wanted to strike back. and about how it only took 20 hours of collective punishment and psychological torture - and the imposition of complete powerlessness - to plant within us the desire to take part in militant resistance towards the state that allowed this to happen. again, im talking about the previously apolitcal as well.

and now a few points to personalize the link i sent above.

first, the circumstances of my arrest to provide some context. i wrote this bit when i got home, after having slept for about 30 minutes in the previous 43 hours:

"the most intense shit that i witnessed over the course of saturday was when i returned to the southern law of queens park just under the legislature around 530. a motley crew of random unaffiliated activist-ey folks, passersby and labour people were having a standoff with the riot cops. the riot cops had begun darting out in groups of four or five, grabbing someone doing something completely benign and then dragging them back behind their lines where they usually would beat them for awhile with their batons. Although a part of me wanted to take off my "legal" hat and join the locked arms at the front, it became clear that few people there knew of our group. So I went back and forth just behind the front line passing out "know your rights" literature, and shouting out the legal number that ppl could call if arrested, etc. At some point I took off my hat and was helping keep people calm just behind the front line, as each time the police rushed there was a chance of a stampede. Eventually we got pushed back and back until we were divided into two marches - on Harbord and Devonshire. Cops kept charging at us beating their shield trying to force us backwards. sometimes the horses would come ahead.

Eventually things dissipated and I returned home, only to leave again with some other people to head to the Jail Solidarity action at midnight outside the jail on eastern ave. i felt obligated to go having just witnessed so many illegal arrests and beatings. Arrived at an action already in progress. Peaceful. Was following cops orders that the protest stay on the sidewalk on the north side of the street. Pretty soon after we arrived, the riot cops showed up and completely surrounded us. there was some negotiation and the ultimate decision was that we would be given a way out to the west along eastern avenue. the people i was with had decided that we were going to leave, but that we would try to carry out our legal observing from outside the riot cop ring as the people who decided to stay back were arrested.

It seemed that too few were willing to stay, so after a brief delay (1-2 minutes?) the core organizers followed everyone out to the west and we ended up joining up with them as they passed through the ring of riot cops. We were now slightly behind the main group ahead that had left right away (half block?) and something like a block or a block and a half west of the original encirclement, a second line of riot police appeared in front of us and blocked our way, fully surrounding a group of about 20 of us. we were then arrested for breaching the peace. we were told that we had taken too long."

second, the overall architecture of this "temporary prisoner processing centre" was the most orwellian, fascistic, brutalizing, fucked up thing that i have ever seen. again, probably designed according to CIA sensory deprivation, psychological torture specs. (who the fuck allowed this to happen? this was the same place that the police said they were building in order to be able to process prisoners quickly and efficiently.) in any particular cage you rarely had a view of any other of the grey metal cages. just the spotlights and surveillance cameras and dark ceiling above, and the white or grey concrete floors. no clocks anywhere. nor were there any cameras on the hallways or places where the cops convened and brought prisoners through. and then there were the cops, guards and officers of all types walking by us. usually ignoring us, sometimes antagonizing us, and often just telling us total bullshit as i describe in two points below. when i close my eyes right now, i have an image of cold harsh lighting, stark white walls and floors, and streams of guards passing back and forth through the squares of the cage. closing my eyes makes me feel nauseous.

third, something that doesnt really come across through the list of things described in the link above was the group psychology in the cages and how we actually spent the time (at least in my cage). we spent the first few hours indignantly demanding our civil liberties (calls to counsel especially) and insulting the guards, calling them pigs, etc, when they refused. by the end i was grovelling and pleading on my knees with my bound hands in a supplicating position, begging for water, food, blankets and medical attention for those who needed it.

there was much in between these two extremes as well. the moment of collective laughter when we decided to conquer the toilet-paperless, doorless port-a-potty that faced the guards. after a few hours of ignoring the unappealing toilet, i stood up and announced (as loud as i possibly could) to the guards that i was going to take a shit, and i invited them to watch. it broke the proverbial seal and became a source of collective strength as others began to use it. we transformed what had been designed to humiliate us. (though i know that as a "man" cage we had an ability to do this that wasnt the same for the "woman" cages.) and then there was the stand up routine that one guy did, ripping into all the guards that walked by that had us all cracking up. there were moments when we tried to appeal to the humanity of the guards. ive never called anyone a nazi in my life, but there i was telling them that they had been assigned to work in a concentration camp and that when this all came to light the excuse that they were just following orders wouldnt cut it. we asked them if they had children and what they would think if their children were in it. no one would engage with us in these points. and finally, at certain points, we were screaming any possible insult we could think of. there was also a rousing rendition of "if you're happy and you know it clap your hands"... that immediately followed an incredibly intense expression of rage of the four cages in our room. almost everyone was kicking and rattling and screaming in our cages for at least 10 minutes. it the loudest and most intense creation of sound that i have ever been a part of.

then there was a moment when it looked like our cage was going to slip into total chaos. i became aware of it at the point when i myself hit my own low. i had been watching a guard eat his vast lunch five feet away from me. bite by bite. i kept up a constant stream of insults and commentary, telling him how hungry i was and if he enjoyed watching me suffer as he ate, telling him how looking at him was making me more physically ill than i had even felt up to that point. that i was going to puke and try to get as much as i could in his direction. and then pretty soon after, i was standing up, gripping the cage and screaming as loud as i could, "we need food!" i slumped back down and a really strong soul, one of the older ones amongst us, came up to me slumped in the corner and told me that he needed me to be strong. he got through to me. i looked up and i became aware that we had one guy, lips turning purple, who was going into shock both due to cold, exposure and exhaustion, and also because we had a guy with a blood condition who was semi-conscious and who was oozing blood out of his finger tips. our requests for medical attention were ignored and this one guy was getting so worked up that he was trying to convince all of us that we just had to bust through the door the next time the guards came. i got him to sit down and breathe with me and i turned to my buddy who was in there with me and said that we were collectively losing it. just then, the guy who earlier had been regaling us with his stand up routine stood up and screamed at the top of his lungs for about 10 seconds. i grabbed another guy who was in there to help get everyone quiet and i led us in a deep-breathing exercise and with the help of others got us to start reflecting on this experience. on how the only thing we could control was the space within our cage. how that was the only power that remained to us.

this was necessary after only 15 hours of arbitrary detention and deprivation.

fourth, i want to add another thing to the link above that didnt really come up. its that i believe that 100% of the apparent administrative incompetence was one more subtle but ultimate really powerful tool to fuck with our heads. it was both their excuse for why we werent getting food, water, phone calls to lawyers and medical attention for those who needed it and it also toyed with our minds, emotions and spirits. this part was totally sadistic. basically it seems consistent that in all "breach of the peace" cages they would make it seem that the delays were all due to processing slowdowns. "we're really trying here. but it just takes time. you'll get to make your phone calls soon. why dont you just calm down." etc etc. that was when they talked to us; most of the time they just ignored all of our requests or were verbally hostile to us.

they would keep our hope alive that things actually were being processed by taking someone out every few hours. for example, 2 guys were taken out from my cage after 2 hours, and we thought, yes, we're going to get out soon. and that was the implication of what the guard told us. we saw them 15 hours later in different cages. they did this periodically throughout the day. also, almost every half hour a guard would come by looking for people who were almost never in our cage. it made it seem that they had no idea where anyone was. new people would keep coming on shifts and say that everything was a mess, and then they'd make us line up in our cage and give our last names and prison IDs. in our cage we did this three times. they also took people out of our cage, implied they were getting out and then would only take their pictures (one guy was photograhed three times) and then they were sent back. around hour 16 they came to our cage and told us that our group had gotten lost in the system and that they had been looking for this one guy in every cell. the implication was now that they had finally found him we'd all finally be processed. we didnt get any more releases for 3 hours. etc etc etc. they also kept coming around, pausing in front of us, getting us to be quiet and then would read out 2 or 3 names and prison IDs that 95% of the time were not in there with us. this both got our hopes up and then would totally dash them when none of the people were us. it also kept up the justification for why none of our rights and needs were being satisfied.

as it was approaching 24 hours, and a lot of us finally did get released, we basically walked around the corner from our cage, got handed our property bags and the forms filled out by the original arresting officer (no other paper work or processing to be done!) and were told to leave (into the pouring rain).

its hard to describe the significance of this final point. they told us that there had been an admin fuck up and that's why our group was held so long. when, a bit earlier, i said to one of the guards, "does anyone know whats going on? is it just that there's no one in charge who know's whats happening". he replied, "yeah this guys finally figured it out. this is a smart guy." and it didnt sound sarcastic at all. but as i sat down to write this last night, i pictured this final scene again. the outdoors were just around the corner. there was just a folding table with a commanding officer and all he had to do was hand us our belongings and tell us to leave. basically it took 2 minutes to process us. But they had led us through this puppy mill of caged people to make it seem that we were in the middle of this huge complex full of overcrowded cages that we couldnt see, under spotlights and surveillance cameras, cops and guards rushing by, hunger and dehydration, people going into shock from the cold and exposure. barely sufficient medical attention (and only after hours of chanting and screaming)... and this underlying admin incompetence that was used as the excuse for it all.

and as i started writing it down last night i went through the final moments again and suddenly felt a tightness in my neck. i realized that we were basically 35 feet and 2 minutes away from being released the entire time. i couldnt breathe and felt like i was going to puke all at once. i had to get leah to calm me down and help me breathe again. it hit me like a 1000 tons that the entire display of admin incompetence was an act. they wanted us off the streets until the g20 was over and they succeeded. they wanted to criminalize dissent and prevent anyone empowered by g20 demos to remain politically active. they wanted to gather intelligence. they mollified us with the admin bullshit stuff and strung us along and toyed with us all at once. sick and debased. and consistent from what ive been hearing from other people who were released with no charges.

fifth, i was in plastic wrist restraints the whole time.

sixth, i recognize that none of this was about the issues around social and environmental justice that protesters have been trying to bring attention to all week. but i think that this does address a core underlying issue of a hierarchical state that is not accountable nor democratic to those who do not fit into the mainstream.

seventh, for the legally inclined, they read us a breach of the peace statement that said something like if we were found at another g20 demo we would be given a real criminal charge. i tried to argue with the guard that he couldnt impose conditions (something i dont know but assumed) but my fellow arrestees told me they just wanted to leave. so i acceded and we left.

eigth, today i turn 28.

in peace, solidarity, and rage,

jeff/hedge

(ந‌ண்ப‌ரினால் மின்ன‌ஞ்ச‌லில் அனுப்ப‌ப்ப‌ட்ட‌து)
---------------------------------
G-20 ரொறொண்டோவில் நடந்தது என்ன?


Tuesday

மெலிஞ்சிமுத்தனுடன் ஓர் இடைம‌றிப்பு

(1) நீங்கள் எழுத வந்த சூழலைப் பற்றிக் கூறுங்கள்?

இடப்பெயர்வு என் வாழ்க்கை பற்றிய கற்பனைகளை சிதறடித்தகாலத்தில். செம்பாட்டுத்தலையோடு மீன் விற்கும் சிறுவனாய் அலைந்திருக்கிறேன். பின்னர் சந்தையில் ஒரு மாம்பழ வியாபாரியாக, மூட்டை தூக்கும் தொழிலாளரின் மத்தியில் நோஞ்சானாக அவமானங்களோடும், வறுமையோடும், சலிப்போடும் வாழ்ந்திருக்கிறேன். மரணம். எப்போதுமே என் அருகில் சம்மானம் கொட்டியிருந்தது. நானோ கண்ணீர் அஞ்சலிகளை எழுதுபவனாக என் பயணத்தைத் தொடர்ந்தேன்.

ஆயினும் எழுதுதல் என்ற அனுபவம் அவசரமான என் ஏற்பாடுகளால் ஒருபோதும் நிகழ்ந்துவிடவில்லை. நான் எப்போது எழுதும் அனுபவத்தை அடைந்தேன் என்பதை சிலவேளைகளில் என் ஒவ்வொரு கவிதையின் முன்னும் பின்னும் நகர்ந்து நான் தேடிப் பார்ப்பதுண்டு. ஒரு கவிதைக்கு உள்ளேயே சிலவேளைகளில் கவிதை இன்மைகளும் இருந்துவிடுவதையும் அவதானித்திருக்கிறேன். எனக்குள் இருக்கும் கவிஞன் ஒரு மகத்துவமான தனித் துண்டு இல்லை. அவனுக்கு முன்னே ஒரு தச்சுத் தொழிலாளியும், தையற்காரனும், எனக்குள் எப்போதுமே விழித்தபடி இருக்கின்றனர். அவர்களில் ஒருவன் என்மொழியில் கழுந்தடிக்கிறான், மற்றவனோ பீத்தல் தைக்கிறான். இரண்டு கடலோர இசைக்கிராமங்களின் பின்புலம் எனக்கு வாய்த்திருக்கிறது. மெலிஞ்சிமுனையின் தென்மோடிக்கூத்தையும், முத்தரிப்புத்துறையின் வடமோடிக் கூத்தையும் அனுபவித்திருக்கிறேன். அர்த்தம் புரியாமலே நான் மனனம் செய்த பழம் தமிழ்ப் பாடல்கள் இன்னமும் என் அடிமனதில் ஓசை எழுப்புகின்றன. கூத்து, நாடகம், ஓவியம், சிற்பம் என்று லயித்த மனம் கவிதையை இறைஞ்சிய‌போது எழுதத்தொடங்கினேன் என்றே கூறலாம்.


(2) இப்போது வெளியாகிய 'வேருலகு' உங்களின் நான்காவது தொகுப்பு, சொல்லப்போனால் இதுவரை வந்த மூன்று கவிதைத் தொகுப்பிலிருந்து வேறுபட்டு உரைநடையில் வந்த முதற்தொகுப்பு. எவ்வாறு உங்கள் படைப்புகளிற்கான வடிவங்களைத் தேர்ந்தெடுக்கின்றீர்கள்?

நான் வடிவங்களை தேர்ந்தெடுப்பதில்லை. வடிவம் என்றாலே அதற்கு ஒரு இறுக்கமான தன்மை வந்துவிடுகிறது. நான் என் படைப்புக்கான பரப்பு தன்னைத்தானே உருவாக்கிக்கொள்ள சாத்தியமான வழிகளில் பயணிக்கிறேன்.எனது இயல்பிலிருந்து ஒட்டுமொத்த பிரபஞ்ச அனுமானத் தளத்தோடு தாக்கமுறும் உத்தேசப் பாதையில் மனசு போகிறது.  என் கதைகளை கடந்துசெல்லும் கதைகள் என்றே நினைக்கிறேன். எப்போதுமே ஒரு சொற்கூட்டம் எனக்குள் பிசையப்பட்டவாறே இருக்கிறது. அதிலிருந்து வெளிவரும் ஒரு சொல்லை நேசத்தோடும், அக்கறையோடும் இறக்கி வைக்கிறேன். இப்போதெல்லாம் ஒவ்வொரு சொல்லுக்குமே வாலும், வாயும் இருப்பதாக ஒரு உணர்வு. நான் முதலில் ஒவ்வொரு சொல்லையும் மதிக்கிறேன். பின்னர் பொருத்துகிறேன். சொற்களின்மேல் உறையைப்போல என் கதைகள் இருப்பதை நான் விரும்புவதில்லை. பெரும்பாலும் சொற்களுக்குள் ஊடுருவிய கதைகளையே விரும்புகிறேன்.எனது சொற்கள் கனதியான குறியீட்டுத் தன்மை கொண்டனவாக இருக்கவேண்டும் என்ற விருப்பம் எப்போதுமே எனக்குள் இருக்கிறது. கதை எனக்குப் பிடிக்கவில்லை என்றால் சொற்களை குலைத்து விடுகிறேன். நான் மொழியின் மேலோட்டமான அசைவை நம்பியிருப்பவன் அல்ல, என் கருத்தின் மூலத்திலிருந்தே அவ் அழகியல் தோன்றிவிடுகிறது என்று நினைக்கிறேன்.


(3) ஈழத்திலிருந்து இரண்டு தொகுப்புகளையும், புலம்பெயர் வாழ்வில் இரண்டு தொகுப்புக்களையும் வெளியிட்டிருக்கின்றீர்கள். இவ்விரு சூழலின் ஒற்றுமைகள்/ வித்தியாசங்கள் பற்றிக் கூறுங்கள்?

சூழலெங்கும் நானே இருக்கிறேன். நம் தாய்மண்ணின் பிரச்சினைகளில் இருந்து நாம் முற்றாக அறுத்து விட்டவர்கள் அல்ல. ஆயினும் கொஞ்சம் தள்ளியிருக்கக்கூடிய அவகாசம் கொண்டவர்கள் அல்லது விலகிவிடும் சாத்தியம் கொண்டவர்கள். அத்தோடு இந்தமண்ணின் பிரச்சினைகளையும் எதிர் கொள்ள வேண்டி இருக்கிறது. பிரச்சினைகளிலிருந்து விலகி ஒரு கவிஞனாக இயங்குதல் சாத்தியம் இல்லை. பிரச்சினைகள் மூளையை வேறுதிசைக்கு செலுத்த விடுவதாக இல்லை. ஒரு கவிமனம் பிரச்சினையை வேறு கோணத்தில் அணுகுகிறது, அது ஓர் அரசியல்வாதியின் பார்வையில் இருந்து வித்தியாசப்பட்டதாக இருக்கிறது .

இரண்டு நிலத்துக்குமான வித்தியாசங்களை பிரச்சினைகள் பெரும்பாலும் நிரப்பி விடுகின்றன. ஆயினும் பயணம், காட்சிமாற்றம் என்பவை ஓர் கலைமனத்திற்கு அவசியமானவை. தாய்மண் - நாம்பெயர்ந்து இருக்கும் மண் என்ற இரண்டு சீவியத் தளங்களோடு பயணப்பட்ட அனுபவமும் முக்கியமானதே. எப்போதுமே புலம்பெயர்ந்த இந்த மனது அந்தக் கலப்புப் பொதுமையில்தான் நிற்பதை அவதானித்திருக்கிறேன். கனடிய காவல்துறையினர் மெலிஞ்சிமுனையில் நிற்பதுபோன்ற
கனவுகளையே பல தடவை கண்டிருக்கிறேன். நீங்கள் கேட்ட இரண்டு நிலமுமே படைப்பூக்கம் தரவல்ல வெவ்வேறான தளங்களே.

(4) புலம்பெயர் சூழலில் ஒரு படைப்பாளிக்கு பதிப்பகத்தைத் தேர்ந்தெடுத்தல் என்பது மிகுந்த சிக்கலாகவே இன்றும் இருக்கின்றது. உங்களது வேருலகு பதிப்பிக்கப்பட்ட பின்னணி பற்றிப் பகிர்ந்துகொள்ள முடியுமா?

உயிர்மை பதிப்பகத்திடம் கொடுத்து ஒருவருடத்தின் பின் நாற்பது ரூபாய்க்கு அவர்கள் விற்கும் புத்தகத்தை முப்பது ரூபாய்க்கு வாங்கியிருக்கிறேன். படைத்தபின் படைப்பாளிகள் செத்துவிடுகிறார்கள் என்கிறார்களே, அது இதுதான் போலும். அச்சகத்தாருக்கு வேலைகள் அதிகம் என்பதைப் புரிந்துகொள்ளக் கூடியவன் நான். பலதடவைகள் வேறு அச்சகத்தால் போடலாம் என்று எண்ணியபோது இல்லை, இல்லை நாமே போடுவோம் என்றார் மனுஷ்யபுத்திரன். ஒருவருடத்தின்பின்னர் வெளியிடக் குறித்த திகதியும் கடந்து போனது........

திகதியைப் பின்போட்டு நூறு பிரதிகள் மட்டும் எடுத்து வெளியீட்டு நிகழ்வை நடத்தினேன். பின்னர் வந்த நூறு பிரதிகளை சாமி அறைக்குள் வைத்திருக்கின்றேன் . புத்தகத்தின் பின்புறத்தில் 'நெக்கற்றிவ் ' போடுவதே என் விருப்பமாக இருந்தது புகைப்படம் போடுவதே அச்சகத்தின் நடைமுறை என்று கூறப்பட்டதால் சலிப்போடு சம்மதித்துவிட்டேன் .


(5) 'வேருலகு' கனவுகளின் தொகுப்பு என அடையாளப்படுத்தவே உங்களிற்கு உவப்பானதாக இருக்கின்றது. மு.தளையசிங்கத்தை உங்களின் வழிகாட்டியாக ஏற்றுக்கொள்கின்றீர்களென நினைக்கிறோம். மு.தளையசிங்கத்தின் மரபில் வந்தவராக உங்களை அடையாளப்படுத்த விரும்புகின்றீர்களா? ஆமெனில் எந்தவகையான தொடர்ச்சியென உங்களை நினைக்கின்றீர்கள். இல்லையெனில் யார் யார் உங்களைப் பாதித்திருக்கின்றார்கள்?

கவிதை எழுதுதலில் ஒருவித சலிப்பு வந்தபோது எனக்குள் கிடந்த வார்த்தைகளை இறக்கிவைக்க மனது அவாவிக்கொண்டிருந்தது. கவிதைகளை நான் கனவாகக் காணத் தொடங்கினேன். ஆயினும் அவை நான் எதிர்பாராத படிமங்களால் நிரப்பப்பட்டிருந்தன . இருட்டுக்குள் இருந்தபடியே பதிவு செய்த கனவுகளே அதிகம். கனவுகளை எழுதுதல் அருமையானதொரு அனுபவம் எல்லாவற்றையும் கூர்ந்து அவதானித்தால் நமக்குள் இருந்தபடி யாரோ பேசிக்கொள்கிறார்கள் போன்ற உணர்வொன்று இருக்கும். நான் எழுதியவற்றை வாசித்தால் புறத்தில் நிகழ்ந்த சம்பவம் போன்றே சில தெரிகின்றன அவை ஒவ்வோன்றின் கீழும் இது கனவு என்று நான் அடிக்குறிப்பு இடமுடியாது.

எனது முகமே எனக்குப் போதுமான அடையாளம் இல்லை என்று நினைப்பவன் நான். வேறெந்த அடையாளங்களையும் சூடிக்கொள்ள விரும்பவில்லை. அவை எனக்கு போதுமானவையும் இல்லை. நான் தளையசிங்கத்தை அறிவதற்கு முன்னரே கனவு காணத் தொடங்கிவிட்டேன். ஆயினும் தளையசிங்கம்தான் எனது வழிகாட்டி. எனது பார்வை மெளனிக்கும், தளையசிங்கத்துக்கும் இடைப்பட்ட வெளியில் இருந்தே தொடங்குகிறது. தளையசிங்கம் கண்ட சத்தியத்தளத்தை என்னால் உணரமுடிகிறது என்பதை நான் சொன்னால் தற்புகழ்ச்சி என்றோ, மனச்சிதைவென்றோ சொல்லக் கூடியவர்கள் இருக்கிறார்கள். அவருடைய 'இரத்தம்' என்ற கதையைப் புரிந்துகொள்ளக் கூடிய அளவே பெரும்பாலான நமது எழுத்தாளர்களின் நிலை இருக்கிறது. கறுப்பு, வெள்ளை என்ற இரட்டைச் சிந்தனைக் கூடாரங்களில் இருந்து இவர்கள் முதலில் வெளியில் வரவேண்டும் . தளையசிங்கம் உணர்ந்ததை சொன்னதில்தான் பிரச்சினை ஏற்பட்டிருக்கிறது. அவர் சொல்ல வரும்போது அங்கே ஒரு கோட்பாட்டுக்கான இறுக்கநிலை தேவைப்படுகிறது. இறுக்கநிலை இல்லாது போனால் கோட்பாட்டுத் தன்மை இழக்கப் படுகிறது. சிக்கல் இங்கேதான் நிகழ்ந்திருக்கிறது. நான் அதுபற்றி யோசிக்கிறேன் அவ்வளவேதான்.


(6) புலம்பெயர் இலக்கிய சூழல் எப்படி இருக்கின்றது? அது இனி எவ்வாறு இருக்கவேண்டும் அல்லது இருக்கும் என்று நினைக்கின்றீர்கள்?

நமக்கான வாசல்கள் திறந்தே இருக்கின்றன. வலைப்பதிவுச் சூழலில் இருந்து புதியவர்கள் பலர் ஆரோக்கியமான இலக்கிய மனதோடு வந்திருப்பது உற்சாகத்தைத் தருகிறது. எதிர்காலம் ஒவ்வொருவரின் கையிலும்தான் இருக்கிறது.

(வைக‌றைக்காய் ச‌ந்தித்த‌வ‌ர்க‌ள் ஏதிலிக‌ள்)

'காலம்' நிகழ்வு

'காலம்' சஞ்சிகையின் 'ஈழ மின்னல் சூழ மின்னுதே..!'
உரையாடல் தொடர்கின்றது...

• க. சட்டநாதனின் 'முக்கூடல்' சிறுகதைத் தொகுதி

• கா.இந்திரபாலாவின் 'இலங்கையில் தமிழர்' (ஒரு இனக்குழு ஆக்கம் பெற்ற வரலாறு)

ஆகிய நூற்களை முன்வைத்து

-முனைவர் ரகுபதி
-முனைவர் சிவச்சந்திரன்

இடம்- ஸ்காபுரோ சிவிக் சென்றர்
மே 28 வெள்ளி, 2010
மாலை 5 மணி

தொடர்பு: 416- 7311752
kalam@tamilbook.com

8வது சர்வதேச தமிழ்த் திரைப்பட விழா

ஓர் இளம்பயணியின் கூபா பயணக் குறிப்புகள் - 02

-ம‌றைக்க‌ப்ப‌ட்ட‌ ப‌க்க‌ங்க‌ளில் ந‌க‌ரும் நியாய‌ங்க‌ள்-

இவ‌னுட‌ன் கூபாவிற்கு சேர்ந்து வ‌ரும் ந‌ண்ப‌ருக்கு ப‌ய‌ணிப்ப‌த‌ற்கு முத‌ல்நாள் வ‌ரை ப‌ல்க‌லைக்க‌ழ‌க‌ப் ப‌ரீட்சை இருந்த‌து. க‌டைசிப் ப‌ரீட்சையாக‌ அவ‌ருக்கு பிரெஞ்ச் மொழி இருக்க‌, இவ‌னும் கூபாவிற்குப் போவ‌தால் ஸ்பானிஷ் மொழியைப் ப‌டிக்கலாமென‌ முடிவு செய்தான். த‌மிழ்ச்சினிமாவில் ஐந்து நிமிட‌ப் பாட்டிலேயே ஏழையான‌வ‌ன் ப‌ணக்கார‌னாகும்போது, தான் க‌ஷ்ட‌ப்ப‌ட்டுப் ப‌டித்தால் ஓரிர‌விலேயே ஸ்பானிஷ் மொழியில் பாண்டித்திய‌ம் பெற்றிட‌முடியுமென‌ தீவிர‌மாக‌ ந‌ம்பினான். ஆனால் ப‌டிக்க‌ ப‌டிக்க‌ ஷ‌கீராவும், ச‌ல்மா ஹ‌ய‌க்கும் அடிக்க‌டி வ‌ந்து பாட்டுப்பாட‌வும் ந‌ட‌னமாட‌வும் செய்தார்க‌ளேய‌ன்றி, ஸ்பானிஷ் மொழி மூளைக்குள் ப‌திய‌ப்ப‌ட‌வேயில்லை. ஆனால் அன்றைய‌ உற‌க்க‌த்தில் -கூப‌ன் பெற்றோருக்குப் பிற‌ந்த‌- இவா மெண்டிஸோடு ஸ்பானிஷ் மொழி ச‌ர‌ள‌மாக‌க் க‌தைக்க‌ முடிந்த‌த‌ற்கு க‌ட‌வுளின் பெருங்க‌ருணை த‌விர‌ வேறெதுவும் இருந்திருக்க‌ச் சாத்திய‌மில்லை.

கூபாவிற்கு போகும் அவ‌ச‌ர‌த்தில் துணைக்கு சில‌ புத்த‌க‌ங்க‌ளை இவ‌ன் எடுத்துப்போயிருந்தான். ந‌ண்ப‌ரின் உத‌வியால் இவ‌ர்க‌ள‌து நூல‌க‌ச் சேக‌ர‌த்தில் வ‌ந்துசேர்ந்த‌ 'அன்புள்ள‌ டாக்ட‌ர் மார்க்ஸ்' கையில் அக‌ப்ப‌ட்டிருந்த‌து. அதை வாசிக்கும்போது 'ப‌ழி நாணுவார்' என்று ஷோபா ச‌க்தி ஒரு க‌ட்டுரை எழுத‌, பின்னூட்ட‌ங்க‌ளில் பால‌ன் என்ப‌வ‌ர் ஹெல‌ன் டெமூத்திற்கும் மார்க்ஸிற்குமான‌ உற‌விற்கான‌ ஆதார‌ம் வேண்டும் என்று விடாப்பிடியாக‌ கேட்டுக்கொண்டிருந்த‌து இவ‌னுக்கு நினைவுக்கு வ‌ந்த‌து. பிற‌கு 'அன்புள்ள‌ ஹெல‌ன் டெமூத்' என்று ஷோபா இன்னொரு க‌ட்டுரை எழுதிய‌தை நீங்க‌ள் அனைவ‌ரும் வாசித்திருப்பீர்க‌ள். இவ‌னுக்கு ஹெல‌ன் டெமூத்திற்கும், மார்க்ஸிற்கும் உற‌வு இருந்த‌தா இல்லையா என்ப‌து ப‌ற்றி விடுப்புப் பார்க்கும் ம‌னோநிலை இருக்க‌வில்லை. ஆனால் த‌மிழ்ச்சூழ‌லில் இந்த‌ உரையாட‌ல் எப்ப‌டி ந‌ட‌ந்த‌து/முடிந்த‌து என்ப‌தை அறிய‌வும், மார்க்ஸை அவ‌ர் கால‌த்தில் வைத்துப் பார்க்கும் விரும்பும் இருந்த‌து. ஷோபா த‌ன‌க்கு 10 வ‌ருட‌ங்க‌ளுக்கு முன் 'அன்புள்ள‌ டாக்டர் மார்க்ஸ்' வாசித்த‌போது ஹெல‌ன் டெமூத்தோடான‌ மார்க்ஸின் உற‌வுப‌ற்றித் தெரிந்த‌து என்கிறார். ஆனால் சிக்க‌ல் என்ன‌வென்றால் ஷீலா ரெளபாத்த‌ம் எழுதிய‌ 'அன்புள்ள‌ டாக்ட‌ர் மார்க்ஸ்' என்று க‌டித‌மெழுதும் பாத்திர‌ம் ஒரு க‌ற்ப‌னைப் பாத்திர‌மே (மார்க்ஸிய‌த்தில் பெண்க‌ளுக்கான‌ விடுப‌ட‌ல்க‌ளை இது விரிவாக‌ ஆராய்கிற‌து).

இச்சிறு நூல் நேர‌டியான ஒரு க‌ட்டுரையாக‌ எழுத‌ப்ப‌ட‌வில்லை என்பது கவனிக்கத்தது. சில‌ க‌ற்ப‌னைப் பாத்திர‌ங்க‌ளுட‌ன், வ‌ர‌லாற்றுப் பாத்திர‌ங்க‌ளை இணைத்து இது எழுத‌ப்ப‌ட்டிருக்கும். என‌வே ஒரு ச‌ர்ச்சைக்குரிய‌ விட‌ய‌த்தைப் பேசும்போது இதையொரு முக்கிய‌ சான்றாக‌ நாம் முன் வைத்துப் பேச‌முடியாது. இத‌ன் பின் 'Dear Dr. Marx' ஐ ஆங்கில‌த்தில் வாசித்த‌போதும், ஷீலா க‌டித‌மாய் எழுதி முடித்த‌பின் த‌னியே எழுதும் முடிவுக் குறிப்பிலேயே ஹெல‌ன் டெமூத் ப‌ற்றிய‌ விப‌ர‌த்தை ஷீலா குறிப்பிடுகிறார் (அந‌த‌க்குறிப்பையே ஷோபா ஒரு முக்கிய‌ சான்றாய்த் த‌ன் க‌ட்டுரையிலும் குறிப்பிடுகிறார்). அத்துட‌ன் ஹெல‌ன் டெமூத் ப‌ற்றிக் குறிப்பிடும் விட‌ய‌த்திற்கு எந்த‌வொரு அடிக்குறிப்பும் ‍-எங்கிருந்து பெற‌ப்ப‌ட்ட‌தென‌‍- த‌ர‌வில்லை. அடிக்குறிப்பு த‌ராம‌ல் ஷீலா எழுதுகின்றார் என்றால் ஒன்று ஹெல‌னுக்கு பிற‌ந்த‌ குழ‌ந்தையிற்கு மார்க்ஸ் த‌ந்தையென‌, பொதுவாக‌ எல்லோராலும் ஏற்றுக்கொள்ள‌ப்ப‌ட்ட‌தென‌ எடுத்துக் கொள்ள‌வேண்டியிருக்கிற‌து. அல்ல‌து போகின்ற‌போக்கில் ஷீலா எழுதியிருக்கின்றாரென‌ -மார்க்ஸின் குழ‌ந்தையில்லையென‌ வாதிடுப‌வ‌ர்க‌ளுக்கு- சார்பாக‌ இது போய்விடும். இதையேன் இவ‌ன் குறிப்பிடுகின்றான் என்றால், ச‌ர்ச்சைக்குரிய‌ ஹெல‌ன்‍ மார்க்ஸ் உற‌வு ப‌ற்றிய‌ உரையாட‌லுக்கு நாம் இந்நூலை முக்கிய‌ நூலாக‌ வைத்து உரையாட‌முடியாது என்ப‌தே.

மேலும் ஷோபாவின் 'அன்புள்ள‌ ஹெல‌னுக்கு' க‌ட்டுரையில் த‌ந்திருக்கும் மேல‌திக‌ வாசிப்பிற்கான் இணைப்புக்க‌ள் -அவ்வ‌ள‌வு தெளிவாக‌- அவ‌ர‌து க‌ட்டுரைக்கு உத‌வுகின்ற‌ன‌வாய் இல்லை. உதார‌ண‌மாக ஷோபா த‌ன‌து க‌ட்டுரையில் ‘மார்க்ஸின் குடும்பத்திற்குச் செய்த சேவைக்காகவும் மார்க்ஸின் அறிவுப் பணிகளில் துணை நின்றதற்காகவுமே ஹெலன் டெமூத் மார்க்ஸின் குடும்பக் கல்லறையில் புதைக்கப்பட்டார்’ என ஏங்கெல்ஸ் சொல்வது சரியான தர்க்கமெனில் ஏங்கெல்ஸுமல்லவா மார்க்ஸின் குடும்பக் கல்லறையில் புதைக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். ஏங்கெல்ஸை விட மார்க்ஸிற்குத் துணைநின்றவர் வேறுயார்?' என்று கேட்ப‌து ச‌ரியான‌ கேள்வியும‌ல்ல‌.

மார்க்ஸை விட‌ ஏங்க‌ல்ஸ் வ‌ச‌தியான‌ குடும்ப‌த்தில் பிற‌ந்த‌வ‌ர். அவ‌ர்க‌ளின் குடும்ப‌த்திற்கென புதைக்கும் ம‌யான‌ம் கூட‌ இருக்க‌லாம். இவ‌ற்றையெல்லாம் விட‌ முக்கிய‌மாய் ஏங்க‌ல்ஸின் விருப்புப்ப‌டி அவ‌ரின் உட‌ல் புதைக்க‌ப்ப‌ட‌வில்லை என்ப‌தை ஷோபா ம‌ற‌ந்தோ/ம‌றுத்தோ விடுகிறார். ஏங்க‌ல்ஸின் உட‌ல் எரியூட்ட‌ப்ப‌ட்டு அவ‌ர‌து சாம்ப‌ல் க‌ட‌லில் வீச‌ப்ப‌ட்டிருக்கிற‌து. என‌வே ஷோபாவின் 'ஏன் எங்க‌ல்ஸ் மார்க்ஸின் அருகில் புதைக்க‌ப்ப‌டவில்லை?' என்ற‌ வாத‌ம் ச‌ரியான‌த‌ல்ல‌. மேலும் ஷோபா குறிப்பிட்ட‌ விக்கி இணைப்பின்ப‌டி, ஹெல‌னை மார்க்ஸின் குடும்ப‌ க‌ல்ல‌றைக‌ளில் புதைக்க‌வேண்டும் என்ப‌து ஜென்னி மார்க்ஸின் விருப்பாக‌வே இருந்திருக்கிற‌து (In accordance with Jenny Marx's wishes, she was buried in the Marx family grave).

இவ்வாறு கூறுவ‌தால் ஹெல‌னின் பிள்ளைக்கு மார்க்ஸ் த‌ந்தைய‌ல்ல‌ என்பதை ம‌றுப்ப‌த‌ற்காக‌ அல்ல‌. ஆனால் ஹெல‌னின் பிள்ளை மார்க்ஸிற்குப் பிற‌ந்த‌துதான் என்ப‌தை ஆதார‌பூர்வ‌மாக‌ நிரூபிக்க‌ ஷோபா த‌ரும் சான்றுக‌ள் ச‌ரியான‌ வ‌கையில் த‌ர‌ப்ப‌ட‌வில்லை என்ப‌தைக் குறிக்க‌வே. இவ்விட‌ய‌த்தில் ஷோபா வைத்த‌ உருப்ப‌டியான‌ ஒரெயொரு சான்று மார்க்ஸின் ம‌க‌ளான‌ எலினோர் எழுதிய‌ க‌டித‌ங்க‌ளே ஆகும். எலினோர் நீண்ட‌கால‌மாய் ஏங்க‌ல்ஸிற்குப் பிற‌ந்த‌ ம‌க‌னே ஹென்றி ஃபெடரிக் டெமூத் என‌ ந‌ம்பி வ‌ந்திருக்கின்றார். பின்னாளில் உண்மையை அறிகின்ற‌போது, 'நானும் நீங்க‌ளும் ஒருவித‌மாய் க‌வ‌னிக்க‌ப்ப‌டாத‌வ‌ர்க‌ள்' என‌ ஒரு க‌டித‌த்தில் எலினோர் எழுதுகின்றார்.

மேலும் ஷோபா சொல்வ‌துபோல‌ 'மார்க்ஸும் ஏங்கெல்ஸும் ஃபெடரிக் டெமூத்திற்கு எந்த நியாயமும் செய்யவில்லை' என்ப‌தில் முற்றுமுழுதாக‌ ஏங்க‌ல்ஸை நாம் குறை கூற‌முடியாது. ஏங்க‌ல்ஸ் த‌ன‌து உற்ற‌ ந‌ண்ப‌ரைக் காப்பாற்றும்பொருட்டு மார்க்ஸின் ம‌க‌னுக்கு த‌ன‌து குடும்ப‌ப் பெய‌ரையே வ‌ழ‌ங்கியிருக்கிறார். நீண்ட‌ கால‌மாக‌ மார்க்ஸின் ம‌களான‌ எலினோர் உட்ப‌ட‌ ப‌ல‌ர் ஃபெடரிக் டெமூத்தை ஏங்க‌ல்ஸின் ம‌க‌னென‌வே நினைத்திருக்க‌ மார்க்ஸிற்காய் பாவ‌ச்சுமையை ஏங்க‌ல்ஸே சும‌ந்துமிருக்க‌ ஏங்க‌ல்ஸை மார்க்ஸைப் போல‌க் குற்ற‌வாளிக் கூண்டில் அவ்வ‌ள‌வு எளிதில் ஏற்ற‌முடியாது.

இவையெல்லாவ‌ற்றையும் விட‌ இந்த‌ விவாத‌த்தில் ஏன் ஒரு முக்கிய‌ புள்ளியை எல்லொரும் ம‌ற‌ந்துவிட்டிருக்கின்றார்க‌ள் என‌ இவன் யோசிக்கிறான். ஜென்னி மார்க்ஸ் என்ப‌வ‌ரின் நிலைப‌ற்றி ஏன் எவ‌ரும் க‌தைக்க‌வேயில்லை என்ப‌துதான். இவ‌னுக்கு ஏன் இந்த‌க் கேள்வி வ‌ருகின்ற‌து என்றால்,'அன்புள்ள டாக்டர் மார்க்ஸில்' ஷோபா ஹெலன் டெமூத் பற்றி ஆதாரம் காட்டும் அதே 70ம் பக்கத்தில் மார்க்ஸும், ஜென்னியும் கூட்டு வாழ்வில்லத்திற்குச் செல்லும்போது  ' மரபொழுக்கக் கட்டுப்பாடுகளுக்கு இணங்காத கவிஞரின் (ஜோர்ஜ் ஹேர்வே) நடத்தை முறைகளை திருமதி மார்க்ஸால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை. தன்னை வசியப்படுத்த ஹெர்வெ செய்த முயற்சிகளை அவர் நிராகரித்தார். ஆண் - பெண் சுதந்திர உறவு பற்றி பாரிஸில் நடந்த விவாதங்கள் அவருக்கு திகைப்பேற்றின' எனச் சொல்லபடுகின்றது.  ஜென்னி,  மார்க்ஸ் X ஹெல‌ன் உற‌வுப‌ற்றி என்ன‌ நினைத்திருப்பார்? எவ்வாறான‌ சூழ்நிலையில் இம்மூவ‌ரும் ஒரேவீட்டில் 30 வ‌ருட‌ங்க‌ளுக்கு மேலாக ஒன்றாக‌ வாழ்ந்திருப்பார்க‌ள் என்ற இருட்டுப் பக்கங்கள் பற்றி -ஷோபா உட்பட- எல்லோரும் ஏன் மறைக்கின்றார்கள் என்பதில் வெளியே பிதுக்கித் தள்ள முடியாத சில கதைகள் அவரவர்க்கு இருக்கக்கூடும்.

மார்க்ஸ் ஜென்னி ஹெல‌ன் க‌ல்ல‌றைக‌ளுக்குள் போய்விட்டார்க‌ள். மார்க்ஸ் என்கின்ற‌ பேராசானும் த‌வ‌றுவிடுகின்ற‌ ஒரு ம‌னித‌னே என்ப‌தை -ஹெல‌ன் டெமூத் ப‌ற்றி வெளிப்ப‌டையாக‌ப் பேசாம‌ற் போயிருப்ப‌திலிருந்து-  நாம் அறிந்து கொள்ள முடிகிறது. ஷோபாச‌க்தி குறிப்பிடுவ‌து போல‌ உற‌வில் ந‌ல்ல‌ உற‌வு X க‌ள்ள‌ உற‌வு எனறு எதுவுமில்லைத்தான். ஆனால் எல்லா உற‌வும் ந‌ல்ல‌ உறவாய் மட்டுமே இருக்கிறதென நாம் அவ்வளவு எளிதாய்ச் சுருக்கிவிடவும் முடியாது. ஹெலன் பற்றியும் மார்க்ஸ் பற்றியும் பேசும்போது அதேயளவு முக்கியத்துவத்துடன் ஜென்னி பற்றியும் உரையாடத்தான் வேண்டும். தாம் திரும‌ண‌ம் செய்துகொண்டோ (அல்லது உறவொன்றில் இருந்துகொண்டோ)  த‌ங்க‌ள் அலைபாயும் ம‌ன‌த்திற்காய் தம்மில் ந‌ம்பிக்கை வைத்திருக்கும் ஆணை/பெண்ணை ஏமாற்றி பிற‌ருட‌ன் உற‌வு வைத்துக்கொண்டிருப்ப‌வ‌ர்க‌ளையும் நாம் அவ்வ‌ள‌வு எளிதாக‌ க‌ட‌ந்து போய் விட‌முடியாது. முக்கிய‌மாய் இன்றைய‌ கால‌த்தில் பேராசானை உதார‌ண‌ங்காட்டி இங்கே ப‌ல‌ர் த‌ம்மை நியாய‌ப்ப‌டுத்திக் கொண்டிருப்ப‌தை. பேராசானே ஹெல‌னின் முன் த‌லைகுனிந்து நிற்கும்போது, இப்ப‌டி ஆட்ட‌ம் போடுப‌வ‌ர்க‌ளை நாளைய‌ கால‌ம் சும்மா 'ஊ' என்று ஊதித்த‌ள்ளிவிட்டு போய்விடும் என்ப‌தையும் நாம் நினைவூட்டத்தான் வேண்டும்.

இவ்வாறு எல்லாம் எழுதுவ‌தெல்லாம்... மார்க்ஸின் மீது காழ்ப்புண‌ர்வு கொண்டு எதிர்க்கின்ற‌வ‌ர்க‌ளுக்கோ  அல்லது அவரைப் புனித‌மாக்கி திருவுருவாக்குப‌வ‌ர்க‌ளுக்கோ  உதவட்டும் என்பதால் அல்ல‌ என்ப‌தை இத்தால் இங்கே இவ‌ன் உறுதிப்ப‌டுகின்றான். மார்க்ஸின் மீதுள்ள‌ பிரிய‌த்தில் அவ‌ரை அவ‌ர் வாழ்ந்த‌ கால‌த்திலிருந்து  எல்லாவிதக் கோணத்திலிருந்தும் வைத்துக் க‌ற்றுக்கொள்வ‌த‌ற்கான‌ சிறுமுய‌ற்சியே இதுவாகும். இன்னொன்று த‌மிழ்ச்சூழ‌லில் உரையாட‌ல்க‌ள் எந்த‌ள‌வு ஆழ‌மாக‌வும், நேர்மையாக‌வும் நிக‌ழ்கின்ற‌ன‌ என‌ எட்டிப் பார்க்கும் ஆவ‌லுமாகும்.. ஷோபாவின் ந‌க்க‌லும் நையாண்டியுமான‌ புனைவுக‌ள் மீது இவ‌னுக்கு மிக‌ப் பெரும் விருப்புள்ள‌து எனினும், அதே அள‌வுகோல்க‌ளுட‌னேயே க‌ட்டுரைக‌ள் எழுதும்போது சில‌வேளைக‌ளில் ஆப‌த்தாய்/அப‌த்த‌மாய்ப் போய்விடும் என்ப‌தை அவ‌ருக்கு சுட்டிக்காட்ட‌வும் வேண்டியிருக்கிற‌து.

இனி முதல் நாள் கூபாப் ப‌ய‌ண‌த்தில் சென்றிறங்கிய வ‌ராதாரோ கடற்கரையில் கண்டவை, இரசித்தவை...

மினுங்கும் திரவங்கள்

சே மற்றும் காட்சிப் படங்கள் @ Market Place

 அடுக்குச் செவ்வரத்தம்பூ

அடுத்த பகுதியில் ஹவானாப் பயணம் ப‌ற்றியும், பினாகோலடா எப்ப‌டிச் செய்வ‌து என்ப‌து ப‌ற்றியும் விள‌க்கித் தெளிக்க‌ப்ப‌டும்.

குறிப்பு: மேலே எழுதப்பட்ட பகுதி முழுதும் ஷோபாசக்தி  'அன்புள்ள‌ ஹெல‌ன் டெமூத்' கட்டுரையில் தந்த இணைப்புகளை முன்வைத்து மட்டுமே எழுதப்படுகிறது.

(உருத்திராட்சைக் கொட்டைகள் உருட்டல் தொடரும்....)
ஓர் இளம்பயணியின் கூபா பயணக் குறிப்புகள் - 01

ஓர் இள‌ம்பய‌ணியின் கூபா ப‌ய‌ண‌க் குறிப்புகள் - 01

-ம‌ற்றும் சில‌ குறுக்குக் கேள்விக‌ளும்-

'கூபா'  இன்றொரு க‌ம்யூனிச‌ நாடாக‌ அறிய‌ப்ப‌ட்டாலும் 1959ம் ஆண்டு புர‌ட்சிக்கு முன்பான‌ அத‌ன் வ‌ர‌லாறு அவ்வ‌ள‌வு மெச்சக் கூடிய‌தொன்ற‌ல்ல‌. கிறிஸ்ரோப‌ர் கொலம்ப‌ஸ் 14ம் நூற்றாண்டின் முடிவில் கூபாவைக் க‌ண்டுபிடிக்கும்போது அங்கே பூர்வீக‌க் குடிக‌ள் வாழ்ந்து கொண்டிருந்த‌ன‌ர். அத‌ன் பின் நிக‌ழ்ந்த‌ ஸ்பானிய‌ ஆக்கிர‌மிப்புக்க‌ளினால் இன்று கூபாவில் -கிட்ட‌த்த‌ட்ட‌-  எந்த‌வொரு பூர்வீக‌க்குடியும் (tribes)  இல்லை என‌ச் சொல்கின்றார்க‌ள். ஆக‌ அவ்வாறான‌ ஒரு கொடுமையான‌ இன‌ அழிப்பு கூபாவில் ஸ்பானிய‌ர்க‌ளால் செய்ய‌ப்ப‌ட்டிருக்கின்ற‌து. கூபாவின் ஒரு மாகாணமான‌ Matanzas என்ற‌ பெய‌ரே 'Massacre' என்ற‌ பூர்விக்க‌குடிக‌ளை கூட்டாக‌ கொன்ற‌ சரித்திர‌த்திலிருந்தே வ‌ந்திருக்கின்ற‌து. வ‌ர‌லாற்றைச் ச‌ற்று நேர‌ம் கால‌த்தின் ப‌னிப்பாள‌த்தில் புதைத்துவிட்டு ப‌ய‌ண‌க்குறிப்புக்க‌ளுக்கு வ‌ருவோம்.

முத‌லில் த‌லைப்பிலிருக்கும் 'இள‌ம் ப‌ய‌ணி'க்கு ஒரு அறிமுக‌த்தைத் த‌ர‌வேண்டியிருக்கிற‌து. இள‌ம்ப‌ய‌ணி என்ப‌து குறிப்பிட்ட‌து இள‌ம் வ‌ய‌தில் இப்ப‌ய‌ணி இருக்கின்றார் என்ப‌தால் அல்ல‌; அவ‌ர் மிக‌ச் சொற்ப‌மாக‌வே ப‌ய‌ண‌ங்க‌ளைச் செய்திருக்கின்றார் என்ற‌ கார‌ண‌த்தால் ம‌ட்டுமேயாகும். 'த‌மிழின‌த் த‌லைவ‌ர்' க‌ருணாதியின் க‌ட்சியின் இளைஞ‌ர் அணிக்கு 50 வ‌ய‌தைத்தாண்டியும் ஸ்ராலின் த‌லைவ‌ராக‌, இளைஞ‌ராக‌ இருந்த‌தைத் த‌மிழ்கூறும் ந‌ல்லுல‌க‌த்திற்கு நினைவூட்ட‌த் தேவையில்லை. மேலும் இல‌க்கிய‌ச் சூழ‌லில் முதுபெரும் ப‌டைப்பாளிக‌ள் ஞான‌ஸ்தான‌ம் வ‌ழ‌ங்கும்வ‌ரை இள‌ம்ப‌டைப்பாளியாக‌வோ/'வ‌ய‌துக்கு வ‌ராத‌' ப‌டைப்பாளியாக‌வோ கால‌ம் த‌ள்ளவேண்டிய‌தைப்போல‌, ப‌ய‌ணிக‌ளுக்கும் இவ்வாறான எழுத‌ப்ப‌டாத‌ விதிக‌ள் -க‌ண்ணுக்குத் தெரியாது- புதைந்து இருக்க‌க்கூடும். ஆக‌வேதான் எதிர்கால‌த்தில் வ‌ர‌க்கூடிய‌ பிக்க‌ல் பிடுங்குப்பாடுக‌ளைத் த‌விர்க்கும் பொருட்டே 'இள‌ம்ப‌ய‌ணி' என‌ அழைத்துக்கொள்ள‌ இவ‌ன் விரும்புகிறான‌.

சில‌ இல‌க்கிய‌வாதிக‌ள் த‌ங்க‌ள் சொந்த‌ப் ப‌ண‌த்தில் ப‌ய‌ணிக்கும்போது த‌னியாக‌வும், யாராவ‌து ஏமாளி வாச‌க‌ர்/ந‌ண்ப‌ர்க‌ள் வாய்க்கும்போது புல்வெளி தேச‌ங்க‌ளுக்கு குடும்ப‌த்தோடு ப‌ய‌ணிப்ப‌தும் ஒரு வ‌ழ‌க்க‌மாக‌ இருக்கிற‌து.  அதிக‌மாக‌ எப்போதும் த‌னியே ப‌ய‌ணிக்கும் குடும்ப‌த்த‌லைவ‌ர்க‌ள், த‌ம் துணைக‌ளுக்கும் பிள்ளைக‌ளுக்கும் த‌ம்மைப் போல‌வே ப‌ய‌ணிக்க‌ விருப்பு இருக்கும் என்ப‌தை சாதுர்ய‌மாக‌ ம‌றைக்கும் சாம‌ர்த்திய‌த்தைப் ப‌ற்றி ப‌ய‌ணிக‌ளுக்கான‌ 'கொல‌ம்ப‌ஸ் அக‌ராதி' த‌ன் முத‌லாம் அத்தியாத்தில் கூறுகிற‌து.

கூபா போன்ற‌ இட‌துசாரிக‌ள் ஆளும் ந‌க‌ருக்கு போகும்போது இவ‌ன் நிறைய‌ முன் ஆய‌த்த‌ங்க‌ளைச் செய்ய‌வேண்டியிருந்த‌து. இந்தியா என்னும் இந்து த‌ரிச‌ன‌ ம‌ர‌புள்ள‌ நாட்டின் ந‌திக‌ளையும் கோயில்க‌ளையும் அசுத்துமாக்குப‌வ‌ர்க‌ள் அங்கு பெரும்பான்மையாக‌வுள்ள‌ இந்துக்க‌ள் அல்ல‌, இட‌துசாரிக‌ளும், பெரியாரிய‌வாதிக‌ளும் ம‌ட்டும் என்று உள்ளொளி த‌ரிச‌ன‌ம் பெற்ற‌ அறிவுஜீவி உறுதியாக‌க் கூறிய‌தால் இவ‌ன் கூபாவில் இற‌ங்கும்போது க‌வ‌ன‌மாக‌ இருந்தான். கூபாவில் பெரும்பான்மையாக‌ இருக்கும் இட‌துசாரிக‌ள் அங்குள்ள‌ ந‌திக‌ளையும் க‌ட‌ற்க‌ரைக‌ளையும் அசுத்த‌மாக்க‌வும், க‌ண்ட‌ க‌ண்ட‌ இட‌ங்க‌ளில் ம‌லங்க‌ழிக்க‌வும் கூடுமென்ற‌ அச்ச‌த்தில் இவ‌ன் க‌ன்டாவிலிருந்து போகும்போது அனும‌திக்க‌ப்ப‌ட்ட‌ இரு சூட்கேஸ்க‌ளில் ஒன்றில் ஒன்ராறியோ வாவியையும் இன்னொன்றில் 'ந‌க‌ரும் ம‌ல‌ச‌ல‌கூட‌த்தை'யும் எடுத்துச் சென்றிருந்தான். ஆனால் அதிச‌ய‌த்த‌க்க‌ வ‌கையில் கூபாவில் அழ‌கான‌/சுத்த‌மான‌ க‌ட‌ற்க‌ரைக‌ள் எங்கும் நிறைந்திருந்த‌ன‌, இந்தியாவிலிருக்கும் ம‌க்க‌ள் அநேக‌ கோயில்க‌ளைச் சுற்றி த‌ம‌து க‌ழிவுக‌ளால் இன்னொரு கோபுர‌ம் க‌ட்டுவ‌தைப் போல‌ எதையும் கூபாவில் இட‌துசாரிக‌ள் நிக‌ழ்த்திய‌தாக‌க் காண‌வில்லை.

ஆனால் இவ‌னுக்கு விமான‌ நிலைய‌த்தில் இற‌ங்கிய‌போது ஒரு ச‌ந்தேக‌ம் அரிக்க‌த் தொட‌ங்கிய‌து. கும்ப‌மேளாவில் போய் இற‌ங்குவ‌தே பாவ‌ங்க‌ளை க‌ரைக்க‌த்தான் என்றால் அந்த‌ நேர‌த்தில் எப்ப‌டி வைர‌ஸ் சில‌ர‌து த‌ள‌ங்க‌ளை ஆட்டி அந்த‌ர‌ப்ப‌ட‌ச் செய்கின்ற‌ன‌ என்ப‌துதான். அப்ப‌டியாயின் ஹ‌ரித்துவாரில் இற‌ங்கியும் சில‌ரின் பாவ‌ங்க‌ள‌ க‌ரைய‌வே இல்லையா? கும்ப‌மேளாவில் இற‌ங்கியே பாவ‌ங்க‌ள‌ க‌ரைய‌வில்லை என்கின்ற‌போது இட‌துசாரிக‌ளின் கூபா க‌ட‌ற்க‌ரையில் இற‌ங்கினால் என்னென்ன‌ பிர‌ள‌ய‌ங்க‌ள் உருவாக‌ப்போகின்ற‌தோ என்ற‌ க‌வ‌லையே இவ‌னுக்குள் திர‌ள‌த் தொட‌ங்கின‌. த‌ன‌து த‌ள‌த்திற்கு தின‌மொரு 'உங்க‌ள் ஆண்குறியை இஞ்சு இஞ்சாக‌ நீள‌மாக்க‌' என்று வ‌ரும் வைர‌ஸ் பின்னூட்ட‌ங்க‌ள் நிறைய‌ வ‌ந்து த‌ன‌து இள‌ம்ப‌ய‌ணித்த‌ள‌ம் முற்றாக‌வே இணைய‌வெளியில் மூழ்கிவிடுமோ என்ற‌ ப‌ய‌ம் இருந்துகொண்டிருந்த‌து. ந‌ல்ல‌வேளையாக‌ திரும்பிவ‌ரும்போது எப்போதும்போல‌ -வாசிப்ப‌வ‌ர் இல்லாது-இலையான் க‌லைக்க‌ த‌ள‌ம் இய‌ங்கிக்கொண்டிருந்த‌து.

ச‌ரி, இப்போது கால‌த்தில் உறைய‌வைத்த‌ கூபா ச‌ரித்திர‌த்தை மீள‌ப் பார்ப்போம். இவ்வாறாக‌ பூர்வீக‌க் குடிக‌ளை அழித்து ஸ்பானிய‌ர்க‌ள் த‌ங்க‌ளை கூபாவில் நிறுவிக்கொண்டாலும், கால‌ப் போக்கில் அவ‌ர்க‌ளுக்கு, த‌ங்க‌ளை ஸ்பானிய‌ நாடும் அர‌ச‌ர்க‌ளும் ஆண்டுகொண்டிருப்ப‌து பிடிக்க‌வில்லை. எப்ப‌டி அமெரிக்காவில் குடியேறிய‌ வெள்ளைய‌ர்க‌ள் த‌ம் மூதாதைய‌ரான‌ பிரித்தானிய‌ர்க‌ளுக்கு எதிராக‌ சுத‌ந்திர‌ நாடு வேண்டிப் போரிட்டார்க‌ளோ அவ்வாறே கூபாவிலும் 'கூபா கூப‌ன்க‌ளுக்கும் என‌வும் க‌றுப்பின‌ அடிமைக‌ளுக்கு விடுத‌லையும்' என்றும் கோரி ஸ்பானிய‌ பேர‌ர‌சுக்கு எதிராக‌ப் போராடினார்க‌ள். எனினும் அவ‌ர்க‌ளின் ப‌த்து வ‌ருட‌க் கால‌த்தைய‌ போராட்ட‌ம் ந‌சுக்க‌ப்ப‌டுகிற‌து. இந்த‌க் கால‌க‌ட்ட‌த்தில் ஸ்பானிய‌ பேர‌ர‌சிட‌ம் கூபா பேருக்கு இருந்தாலும் வ‌ர்த்த‌க‌ம், நில‌ம் என்ப‌வ‌ற்றை நிறைய‌ அமெரிக்க‌ர்க‌ள் சொந்த‌மாக்குகின்ற‌ன‌ர்.

வ‌ழ‌மைபோல‌ பின் க‌த‌வால் அமெரிக்க‌ அர‌சு, கூபாவை த‌ரும்ப‌டி ஒரு இர‌க‌சிய‌ உட‌ன்ப‌டிக்கைக்கு ஸ்பெயினிட‌ம் போகின்ற‌து. எனினும் ஸ்பெயின் நிராக‌ரிக்கின்ற‌து. மீண்டும் எழும் உள்நாட்டுப் போரில், அமெரிக்கா த‌ன‌து குடிம‌க்க‌ளுக்காய் அனுப்புகின்ற‌ ஒரு க‌ப்ப‌ல் ஹ‌வானாவில் வெடித்துச் சித‌ற‌ அமெரிக்கா நேர‌டியாக‌ ஸ்பெயினுட‌ன் போரிட‌த் தொட‌ங்குகின்ற‌து. ஸ்பெயின் பின்வாங்க‌ அமெரிக்க‌ வ‌ச‌மாகின்ற‌து கூபா. த‌ம‌து நாட்டை தாமே ஆள‌வேண்டுமென‌ கூப‌ன்க‌ள் கோரிக்கை விட‌ அமெரிக்கா கூப‌ன்க‌ளிட‌ம் தாம் எழுதிய‌ ஒப்ப‌ந்த‌த்தில் கையெழுத்திடும்ப‌டி கேட்கின்ற‌து. அந்த‌ ஒப்ப‌ந்த‌த்திலுள்ள‌வை, தெளிவாக‌ அமெரிக்கா கூபாவை த‌ன் கால‌னிய‌ நாடாக‌ வைத்திருக்க‌ விரும்புவ‌தைக் காட்டுகின்ற‌து. அந்த‌ ஒப்ப‌ந்த‌த்திலுள்ள‌தை இன்றும் மீற‌ முடியாத‌ நிலையே... கூபாவின் குவாண்ட‌மோனோ ஜ‌க்கிய‌ அமெரிக்காவின் ஆக்கிர‌மிப்பில் இருப்ப‌து.

அடுத்த‌ ப‌குதியில் கூபாவில் இவ‌ன் இற‌ங்கிய‌ முத‌ல் நாளையும், 'வ‌ராதாரோ' க‌ட‌ற்க‌ரையில் வைத்து 'அன்புள்ள‌ மார்க்ஸ்' வாசித்து சில‌ உண்மைக‌ளைக் க‌ண்ட‌றிந்தையும் சொல்வான். மேலும் கூபாவிற்கு போகாம‌லே இவ‌ன் க‌தைவிடுகிறான் என்று நீங்க‌ள் ஊகிப்ப‌தைத் த‌வ‌று என்ப‌தும் ஆதார‌பூர்வ‌மாய் நிரூபிக்க‌ப்ப‌டும்.

(உருத்திராட்சைக் கொட்டைக‌ள் உருட்ட‌ல் தொட‌ரும்...)

சின்னத் தம்பி – செழியன்

எனது வகுப்பில் இருந்து முப்பத்தி ஏழு மாணவர்கள் மற்றும் வகுப்பாசிரியை திருமதி பிரகாஸ்பதி முன்பாக எனது பிட்டத்தில் அதிபர் ராஐகோபால் ஆறு தடைவை ஓங்கிப் பிரம்பால் அடித்தார். ஆறு என்பது என்ன கணக்கு? என்பது குரூரமாக பார்த்துக் கொண்டிருந்த சக மாணவன் இராமச்சந்திரனுக்கோ, கோபத்துடன் இருந்த ஆசிரியை பிரகாஸ்பதிக்கோ, அமைதியாக இருந்த ஏனைய மாணவர்களுக்கோ, அல்லது இறுகிய மனத்துடன் விறைத்து நின்ற எனக்கும் சரி தெரியவே தெரியாது. அது அதிபர் ராஐகோபாலின் அதிஸ்ட எண்ணாகக் கூட இருக்கலாம். ஆனால், நாவலப்பிட்டி கதிரேசன் குமாரா மகா வித்தியாலயத்தில் பிட்டத்தில் ஆறு அடி வாங்கி சாதனை படைத்தது என்னைத் தவிர இன்று வரை வேறு யாருமாக இருக்கமுடியாது.

மாணவர்களைத் திருத்துவதற்காக ‘பிட்டத்தில் பிரம்பால் ஆசிரியர்கள் அடிப்பதுண்டு’ என்பது உண்மைதான். அடிவாங்கிய மாணவன் துடிதுடித்துப் போனதாகவும் துவண்டு விழுந்ததாகவும் பலவிதமான கேள்விக் கதைகள் உள்ளன. அந்த பிரம்படியின் தழும்புகள் இன்றுவரை சிலரது பிட்டத்தில் இருப்பதாகவும் நம்பப்படுகின்றது. இந்த வீரக்கதைகளை தமது மனைவியிடம் கூறி ‘மாவீரன்’ என்ற பெயரை இரகசியமாகப் பெற்றுக்கொண்ட வீரர்களும் உள்ளதாகக் கதைகள் உலாவுகின்றது. மூன்றாம் உலக நாடுகளின் பள்ளிக்கூடங்களில் நடந்த இவை, மனித உரிமை மீறல் என்பதால் இதை ஆராய்ந்து பார்க்க வேண்டும் என்று நமது ஐ.நாடுகள் சபை விருப்பப்படலாம். வேலை வெட்டி இல்லாதவர்களுக்கு ஏதாவது ஒரு வேலை வேண்டும் தானே. ஆனால், நிச்சயமாக நமது அரசு தமது மக்களின் பிட்டத்தை ஆராய்வதற்கு ஐ.நா.வை அனுமதிக்கத் தயாராக இருக்காது என்று நாம் நம்பலாம். அதனிலும், பார்க்க ‘போராடி மடிந்து போகலாம்’ என்று அந்த சகோதரர்கள் நினைக்கலாம். இதற்காக ஐக்கிய நாடுகள் சபை என்பது ஒரு கையாலாகாத அமைப்பு என்றோ, களங்கப்பட்ட அமைப்பு என்றோ வாய்க்கு வந்த படி உடனே நாம் சொல்லி விட முடியாது.

பெரும்பான்மையான நாடுகளின் வாக்குகளின் அடிப்படையில் பெண்களையோ, ஆண்களையோ பாலியல் வல்லுறவுக்கு உள்ளாக்குவது சரியா, பிழையா? என்று ஐ.நா. தீர்மானிக்கும் வரை அது ஒரு ‘ஐனநாயக அமைப்பு’ என்றும், பூமிப் பந்தையும் அதில் வாழும் மனிதர்களையும் காப்பாற்றும் ஒரு காவல் தெய்வம் என்றும் நிச்சயமாக இல்லாவிட்டாலும், ஓரளுவுக்கேனும் நம்பலாம்.

அந்தக் காலத்தில் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களாக இருந்த அருளம்பலம், ராஐன் செல்வநாயகம், தியாகராஐட, மந்திரி குமார சூரியர், மேயர் துரைப்பாவைப் பற்றியெல்லாம் எனது கையெழுத்து சஞ்சிகையில் அவமரியாதையாக எழுதினேன் என்பது என்மீது சுமத்தப்பட்ட குற்றச்சாட்டு. கையெழுத்துச் சஞ்சிகையை கைப்பற்றி வகுப்பாசிரியை மூலமாக அதிபரின் அறைக்கு என்னை விசாரணைக்காக அனுப்பிவைத்த கைங்கரியத்தை செய்தவன் இராமச்சந்திரன் என்ற மாணவன்.

மதிய இடைவேளையின் போது என்னை அதிபர் விசாரணைக்காக அழைத்தார். உப அதிபர் முன்னிலையில் சஞ்சிகையை புரட்டிப்பார்த்துவிட்டு,‘மந்திரிமாரைப் பற்றியெல்லாம் கூட இப்படி எழுதி இருக்கின்றான்’ என்று ஆச்சரியமாகக் கூறியவர், என்ன நினைத்தாரோ சில நிமிடங்களில் விடுதலை செய்தார். எனது அப்பாவின் முகம் சமயத்தில் அவருக்கு வந்திருக்கலாம் என்றும் எனக்கு ஒரு நினைப்பு.

இதை இராமச்சந்திரனுக்கு மட்டுமல்ல, வகுப்பாசிரியை பிரகாஸ்பதிக்கும் தாங்கமுடியவில்லை. அதிபரிடம் மீண்டும் சென்றார்கள். என்ன பேசினார்கள் என்பது மட்டும் ஒரே மர்மம். இடைவேளை முடிந்ததும் அதிபர் தனது நீளமான பிரம்புடன் வந்தார். கர்ணன் கவச குண்டலங்களுடன் பிறந்தது போன்று, இந்தப் பிரம்பு தன்னுடனேயே பிறந்தது என்ற பெரு நினைப்பு அவருக்கு. கூட வகுப்பாசிரியை பிரகாஸ்பதியும் வந்தார்.

‘கட்டுரைகள் எழுதியது யார்?’, ‘ஓவியங்கள் வரைந்தது யார்?’, ‘கவிதைகள் எழுதியது யார்’, ‘யாருடைய கையெழுத்தில் சஞ்சிகை உள்ளது?’ என்று பலவகையான கேள்விகள் அதிபர் கேட்டார். எனக்குப் பதில் சொல்வதில் எந்தக் கஸ்டமும் இருக்கவில்லை. ஏன் என்றால், எல்லாக் கேள்விகளுக்கும் ஒரே பதில் தான்.

‘நான் தான் செய்தேன், வேறு வேறு பெயர்களில்’ என்ற எனது பதிலால் சஞ்சிகையில் ஓவியம் வரைந்தவர், கவிதை எழுதியவர், சிறுகதை எழுதியவர் என்று எல்லாரும் சற்று மூச்சை இழுத்து விட்டுக்கொண்டனர்.

விசாரணையின் முடிவில் எனக்கு பிரம்படி என்று அதிபர் தீர்மானித்தார். அது விசாரணைக்கு முன்பாகவே எடுக்கப்பட்ட முடிவு என்பதுதான் உண்மை.

அதிபர் ராஐகோபால் அந்தக் காரியத்தை செய்ய முன்னர் சுவரைப் பார்க்கும் படி என்னைக் கேட்டுக்கொண்டார். அது ஏனைய மாணவர்கள் எனது பிட்டத்தை பார்ப்பதற்கு வசதியாகவா? அல்லது பிரம்பால் அடிக்கும் போது எனது முகத்தைப் பார்ப்பதற்கு தைரியம் இல்லாததாலா? என்று தெரியாது. ஆறு அடிக்கும் ஒரு சொட்டுக் கண்ணீர் துளி கூட வரவில்லை. ஆனால், அதற்குப் பிறகு அந்தக் கல்லூரியில் என் மனம் துளியளவும் ஒட்டவில்லை. யாழ்ப்பாணத்தில் சென்று படிக்கும் திட்டம் ஏற்கெனவே இருந்தது. அதன் படி அடுத்த ஆண்டு மீண்டும் எட்டாம் வகுப்பில் உரும்பராய் இந்துக் கல்லூரியில் சேர்க்கப்பட்டேன்.

ஒரு நாள் காலை கல்லூரிக்கு செல்லும் வழியில், ‘ இன்று துக்க தினம். பாடசாலையை பகிஸ்கரியுங்கள்’ என்று வீதியில் நின்ற சில இளைஞர்கள், மாணவ மாணவிகளை வழிமறித்து திருப்பி அனுப்பிக் கொண்டிருந்தார்கள். என்னை அவர்கள் கண்டுகொள்ளவில்லை. இது முன் எப்போதும் பார்க்காத ஒரு புதினமாக எனக்கிருந்தது. கல்லூரி வெறிச்சோடிக் கிடந்தது. வகுப்பில் இருந்த சில மாணவர்கள் கூடிப்பேசிக் கொண்டிருந்தனர். என்ன விசயம் என்று மெல்லக் கேட்டேன். ‘திரவியம் செத்துப்போட்டான்’ என்று கலக்கத்துடன் கூறினார்கள். எல்லாருடைய முகத்திலும் யாரோ நெருங்கிய உறவினரை இழந்த துக்கம் வழிந்தது. கோப்பாய் வங்கியை கொள்ளை அடித்துக்கொண்டு செல்லும் வழியில், பொலிசார் துரத்திச் சென்று கைது செய்ததால் சயனைட் அருந்தி திரவியம் இறந்து போனதாக ஒருவன் சொன்னார்.

‘யார் இந்தத் திரவியம்?’ என்று எனக்கு மனது குடைந்தாலும், கேட்க வெட்கமாக இருந்தது.

‘துவக்கு வாங்கத்தான் திரவியத்துக் காசு தேவைப்பட்டது’ என்று இன்னொருவர் சொன்னான்.

‘அவனோட போன ஆட்கள் எல்லாம் தப்பிவிட்டினம். திரவியம் மட்டும்தான் பிடிபட்டுப் போனான்’ என்று இன்னொருவன் சொல்ல, ‘நீர்வேலிச் சனங்கள் தான் திரவியத்தை யார் என்று தெரியாமல் பொலிசுக்கு பிடிச்சுக் கொடுத்திட்டுதுகள்’ என்று எவனோ ஆவேசப்பட்டான்.

யார் இது? எதற்காக மாணவர்கள் கலங்குகின்றனர். ஆசிரியர்கள் தமது அறைக்குள்ளேயே முடங்கிக் கிடக்கின்றனர். இளைஞர்கள் வீதியில் நிற்கின்றனர். எனது காதுக்குள் மிக இரகசியமாக இரஞ்சித் சொன்னான். திரவியம் என்பதுதான் சிவகுமாரன். ஆயுத மூலமே இனி விடுதலை என்று, இன ஒடுக்குமுறைக்கு எதிராக கிளர்ந்து எழுந்த போராளி. பொலிஸ் அதிகாரிக்கே குண்டு வைத்தவன். தற்போது தலைமறைவாக இங்குதான் எங்கோ வாழ்ந்து வருகின்றான். பொலிசார் அவனைக் கண்டுபிடிக்க வேண்டும் என்ற வெறியோடு அலைகின்றனர்.

சிவகுமாரனின் உடல் உரும்பராயில் தகனம் செய்யப்பட எடுத்து வரப்பட்டது. வழமையாக ஒருவர் ஊரில் இறந்தால் எனது வீட்டைத் தாண்டித்தான் செல்ல வேண்டும். ஒரு நூறு, இருநூறு பேர்கள் செல்வார்கள். ஆனால், சிவகுமாரனின் உடல் தகனத்துக்காக எடுத்து வரப்பட்ட போது இரண்டாயிரத்துக்கும் அதிகமான மக்கள் எனது வீதிவழியாகச் சென்றனர். எனது ஊர் மக்கள் மட்டுமல்ல, யாழ்ப்பாணத்தின் எல்லா ஊர்களில் இருந்தும் இளைஞர்கள், யுவதிகள் அணி திரண்டு வந்திருந்தனர்.

பனைகளும் வடலிகளும் கொய்யா மரங்களும் முள்ளு மரங்களும் எந்த வித தடைகளும் இன்றி மிக சுதந்திரமா தங்கள் விருப்பப்படி வளர்ந்து இருந்த எனது கடைசி வளவின் எல்லையிலே அந்த மயானம் இருந்தது. உயரமான ஒரு கொய்யா மரத்தின் உச்சியில் ஏறி, தாய் நிலம் பிளந்து தந்த வீரனின் இறுதி நிகழ்ச்சியை நான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். இந்த சிவகுமாரன் இருக்கும் போது ஒரு புதிய வழியைக் காட்டினான். அது மட்டுமல் இல்லாமல் போன பின்னரும் அவன் புதிய வழிமுறைகளை எழுதிச் சென்றான். தமிழர்களின் முறைப்படி பெண்கள் யாருமே மயானத்துக்குச் செல்லக் கூடாது. அவர்கள் படலி வரை மட்டுமே வருவார்கள். ஆனால், சிவகுமாரனின் இறுதிக் கிரிகைகள் நடைபெற்ற மயானத்தில் பல நூறுக்கும் அதிகமான பெண்கள் கூடி நின்று ஒப்பாரி வைத்து அழுதார்கள். அதற்கு மேலாக சிவகுமாரனின் இறுதி முகத்தை தாங்கள் பார்க்க வேண்டும் என்று மக்கள் கூக்குரல் இட்டனர். வழமைப்படி பெட்டியில் அடைக்கப்பட்ட உடல் மீண்டும் திறந்து பார்க்க அனுமதிக்கப்படாது. ஆனால், மக்களின் விருப்பத்துக்கு இணங்கி அந்த வீரனின் உடல் ஒரு வானின் உச்சியில் ஏற்றப்பட்டு சாவகச்சேரி பா.உ நவரத்தினத்தினம் உட்பட சில பா.உ க்களால் தாங்கிப் பிடிக்கப்பட்டு எல்லா மக்களுக்கும் காண்பிக்கப்பட்டது. குழந்தைத் தனமான அந்த முகத்தை கண்டதும் எல்லா மக்களும் உணர்ச்சி வசப்பட்டுப் போனார்கள். எல்லார் கண்களில் இருந்தும் கண்ணீர் பெருகி ஓடியது. சிலர் கண்களில் இருந்து ஒரு துளி கண்ணீரும் வரவில்லை. அவனை வெறித்துப் பார்த்தார்கள். அவர்கள் மனதில் வைராக்கியம் வளர்ந்தது.

கடைசியில் நான் ஏறி இருந்த கொய்யா மரத்தின் அடியில் இருந்து சுமார் பத்து அடி தூரத்தில் அந்த வீரனின் தியாக உடல் தீக்கிரையாக்கப்பட்டது. அந்த அக்கினியை வெகு நேரமாக அந்த கொய்யாமரத்தில் இருந்து பார்த்துக்கொண்டு இருந்தேன். வீடு திரும்ப மனம் இல்லை. ஒருவாறு நமது பங்கு கிணற்றின் உறவினர் வீட்டுக்குச் சென்றேன்.

‘செத்த வீட்டுக்குப் போட்டுவந்து தாகத்துக்கு எனது கையால் கிணத்துத் தண்ணியை வாங்கிக் குடிச்சிட்டு போன பெடியங்கள், பழிக்கு பழி வாங்குவோம் என்டு சத்தியம் பண்ணிவிட்டுப் போறாங்கள்’ என்று கண்கள் மலர லாலி மச்சாளின் கணவர் சொன்னார். சந்தோசமாய் இருந்தது.

ஒரு இந்து மயானத்தில் வழமைக்கு மாறாக ஒரு சமாதி கட்டப்பட்டது. பொன். சிவகுமாரன் என்ற பெயர் அதில் பொறிக்கப்பட்டது. ஒவ்வொரு வருடமும் அந்த சமாதியில் சிவகுமாரனின் தாயர் பூக்களையும் தீபங்களையும் ஏற்றி வைப்பார். சமயத்தில் தண்ணீரும் புல்லு வெட்ட மண்வெட்டியும் எனது வீட்டில் இருந்து கொடுக்கப்படும். இந்த நாட்களில் ஒரு நாள் திடீரென்று ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட இளைஞர்கள் அணிவகுத்து எனது வீட்டைத் தாண்டி மயானத்தை நோக்கிச் சென்று கொண்டிருந்தனர். வாசலில் நின்று கொண்டிருந்த நான் அந்தக் கூட்டத்துடன் சேர்ந்து மயானத்துக்குச் சென்றேன். அவர்கள் பொன். சிவகுமாரனின் சமாதிக்கு அஞ்சலி செலுத்தினார்கள். அந்த இளைஞர்கள் ‘தமிழ் இளைஞர் பேரைவையினர்’ என்றும், அதன் தலைவர் சந்ததியார் என்றும் தெரியவந்தது. அவர்கள் சிவகுமாரனுக்கு அஞ்சலி செலுத்திய பின்னர், தந்தை செல்வாவின் ‘தமிழ் ஈழமே இனி நமது இறுதி முடிவு’ என்று முழங்கம் எழுப்பி, காங்கேசன்துறை இடைத்தேர்தலின் இறுதி பிரசாரக் கூட்டத்திற்காக கால்நடையாக முற்றவெளிக்கு செல்லுகின்றார்கள் என்பதும் சந்ததியாரின் பேச்சில் இருந்து தெரியவந்தது.

மந்திரம் சபிக்கப்பட்ட ஒருவனைப் போல அவர்களை நான் பின்தொடர்ந்தேன். சந்ததியாரின் கட்டளைப்படி இரண்டு இரண்டு பேராக வீதியின் ஓரமாக நாம் நடந்தோம். எனது வீட்டைக் கடந்து நான் செல்லும் போது கூட வீட்டில் இருந்த யாருமே என்னைத் தடுக்கவில்லை. சந்ததியாரின் தலைமையில் வாகனங்களுக்கு இடைஞ்சல் இன்றி வீதிகளின் ஓரமாக நாம் நடை பயணம் செல்லுகின்ற போது எல்லா வீடுகளில் இருந்தும் மக்கள் படலைக்கு வந்து எங்களைப் பார்த்து மனமார வாழ்த்துகள் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்கள். சில வீடுகளில் இருந்து தாகத்துக்கு எமக்குத் தண்ணீர் வழங்கப்பட்டது. பலாலி வீதி வழியாக கோண்டாவில் சந்தியைக் கடந்து நாம் சென்று கொண்டிருக்கும் போது, தடால் அடியாக பொலிசாரின் சில வாகனங்கள் எம்மை வழி மறித்தன. சந்ததியாரின் பின்னால் ஒரு இரண்டடி தூரத்தில் இருந்த எனக்கு சற்று பயமாக இருந்தது.

ஒரு வாகனத்தில் இருந்து இறங்கிய யாழ் மாவட்ட உதவிப் பொலிஸ் அதிகாரி சந்ததியாரை கேள்விக்குள்ளாக்கினார். அவருக்கு தமிழ் தெரியாது. சந்ததியாருக்கு சிங்களம் தெரியாது. எனவே, அந்த பொலீஸ் அதிகாரி ஆங்கிலத்தில் பேசினார். தனக்கு ஆங்கிலம் தெரியாது என்று சந்ததியார் கூறினார். உடனே இன்னொரு பொலிஸ் அதிகாரி மொழிபெயர்ப்புக்காக அமர்த்தப்பட்டார்.

‘அனுமதி இல்லாமல் ஊர்வலம் போவது சட்ட விரோதம். உடனே கலைந்து செல்லுங்கள்’ என்றார் உதவிப் பொலிஸ் அதிகாரி.

‘இது ஊர்வலம் அல்ல; பஸ்சுக்கு காசு இல்லாதல், தேர்தல் கூட்டத்தில் கலந்து கொள்வதற்காக நடந்து செல்லுகின்றோம்.’

‘இது சட்ட விரோதம். போது மக்களுக்கு நீங்கள் இடைஞ்சல் செய்கின்றீர்கள்’.

‘நாங்கள் வீதியில் எந்த இடைஞ்சலும் செய்யவில்லை. ஒரு ஓரமாக நடந்து செல்லுகின்றோம்.’ இது சந்ததியாரின் பதில்.

ஒரு சில நிமிட பேச்சுகளின் பின்னர் சந்ததியார் எதற்கும் மசியாத படியால் பொலிஸ் வாகனங்கள் திரும்பிச் சென்று விட்டன. நமது கூட்டம் ஒரு பெரிய ஆர்ப்பாட்ட ஒலி எழுப்பியது. தொடர்ந்து நாம் நடந்தோம். திருநெல்வேலி விவசாய கழகத்தை கடந்து நாம் சென்று கொண்டிருந்த போது ஒரு கார் எம்மை வழி மறித்தது. அதில் இருந்து மிக ஆவேசமாக இறங்கி வந்தார் தளபதி அமிர்தலிங்கம் அண்ணா.

‘என்ன சந்ததியார். நீங்கள் பொலிஸ் அதிகாரிகளுக்கு, என்னை முன்வைத்துக் கொண்டு வழங்கிய உறுதி மொழி என்ன?… பிறகு, எப்படி கொடுத்த வாக்கை காப்பாற்றாமல் ஊர்வலம் செய்வீர்கள்?’ என்று கோபமாகக் கேட்டார்.

‘அண்ணா! இது ஊர்வலம் இல்லை. பஸ்சுக்கு காசு இல்லாததால் நாங்கள் நடந்து வருகின்றோம்’ என்று மிக அமைதியாக சந்ததியார் பதில் அளித்தார்.

‘சரி அப்படியானால் இப்பவே உங்கள் எல்லாரையும் கூட்டத்திற்கு நான் அனுப்பி வைக்கின்றேன்’ என்று கூறிய அமிர்தலிங்கம், அந்த பலாலி வீதியால் வந்த பஸ், கார் என்று எல்லா வாகனத்தையும் கைநீட்டி மறித்தார். அவருடைய கைகாட்டலுக்கு எல்லா வாகனங்களும் சட்டுப் புட்டு என்று நின்றன. அமிர் அண்ணாவின் வேண்டுகோளை ஏற்று வழியால் வந்த எல்லா பஸ்களும், ஏதோ ஏதோ வேலைகளுக்காக அந்த வழியால் வந்த கார்களும் எந்தவித ஆட்சேபனையும் இன்றியும், கட்டணங்கள் எதுவும் இன்றியும் எங்களை ஏற்றிக் கொண்டன. ஒரு பத்து நிமிட நேரத்தில் அங்கிருந்த எல்லாரும் ஏற்றப்பட்டனர்.

‘சின்னத் தம்மி… இந்தக் காருக்குள் ஏறுங்கள்’ என்று அமிர் அண்ணா என் தோளைத் தட்டிச் சொல்ல, என்னை ஒரு கார்க்காரர் ஏற்றிக்கொண்டார்.

நாங்கள் எல்லாரும் தந்தை செல்வாவின் இறுதி தேர்தல் பிரசாரக் கூட்டத்தில் கலந்துகொண்டோம். தமிழர்களின் உரிமைக்கான முழக்கம் அன்று முத்தவெளியில் எழுப்பப்பட்டது. சுமார் ஐம்பதினாயிரம் பேர் அதில் கலந்து கொண்டிருப்பார்கள். அந்த நிகழ்வு சுமார் இரவு பத்து மணியளவில் முடிவடைந்தது. அதற்குப் பிறகு எப்படி நான் வீடு வந்து சேர்ந்தேன் என்பது இன்றுவரை எனது நினைவில் இல்லை.

‘எங்கு போய்விட்டு இந்த அர்த்த இராத்திரியில் வருகின்றாய்’ என்றும் எனது வீட்டில் யாரும் கேட்கவும் இல்லை. எனது வீட்டு நாய் மட்டும் என்னைக் கண்டதும் சத்தமில்லாமல் குதித்து வாலை ஆட்டியது. இரவுகளில் எப்படி நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்பது அதற்கும் தெரியும்.

(ந‌ன்றி: 'கால‌ம்' இத‌ழ் 34)